Folly of Youth

Welkom in de stad Sydney. De stad waar het grote Opera Huis staat en de stad die door veel mensen als hoofdstad van Australië wordt gezien. In deze stad leeft een groep vrienden. Ze hebben elkaar leren kennen op de basisschool en zijn sinds die tijd onafscheidelijk. Ze verschillen qua karakter en levensverhaal heel erg met elkaar. Maar toch weten ze elkaar altijd wel te vinden. Sommige hebben in die jaren dat ze elkaar kennen een relatie met elkaar opgebouwd, ze hopen natuurlijk dat ze altijd bij elkaar blijven. Maar de vriendschap en de relaties gaan ook niet altijd over rozen. Ze hebben wel eens last van meningsverschillen of ruzie's. Soms hebben ze zulke erge ruzie's dat ze elkaar een tijdje niet spreken of zien. Maar als ze elkaar weer zien en het weer goed met elkaar hebben gemaakt is het ook weer goed. Deze groep vrienden studeren allemaal, sommige wonen nog bij hun ouders en andere wonen weer op zichzelf. Het strand van Sydney is hun hang plek geworden, ze komen daar vaak bij elkaar en maken soms een kampvuur, zingen soms liedjes, praten over het schoolleven of over hun eigen leven en zwemmen vaak in de zee. Tot nu toe genieten ze van hun 'zorgeloze' leventje en van elkaar. Welkom bij Folly of Youth!

De Rollen:

De Meiden:

Meer informatie
Naam: Samantha 'Sam' Baker
Leeftijd: 20 (13-06-1993)
Uiterlijk: Lang rood haar en donker bruine ogen. Ze is 1,62 en weegt 58 kilo. Haar moeder maakt zich zorgen om haar gewicht en vind haar te ligt, maar Sam wilt een goede danseres worden en wilt daarom niet te dik worden. Ze volgt een dieet om op dit gewicht te kunnen blijven. Ze draagt graag blousejes, spijker jacken, spijkerbroeken, een effe shirtje en haar favoriete schoenen zijn Timberlands.
Innerlijk: Sam kan soms best wel fel uit de hoek komen en ze heeft snel haar mening klaar. Maar ze bedoeld het allemaal wel goed. Ze is erg beschermend naar haar vrienden en familie toe. Als je haar vrienden of familie pijn doet dan kom je aan haar. Ze kan op dat gebied dan erg kwaad worden. Bij het dansen is ze erg perfectionistisch, ze wilt zo graag laten zien wat ze kan. Ze is behulpzaam en lief naar haar vrienden toe. Ze verteld niet graag over haar gevoelens, ze luistert liever naar andermans zijn of haar gevoelens. Haar gevoelens drukt ze uit in dansen.
Geschiedenis: Sam is geboren in Brisbane. Maar zolang ze zich kan herinneren woont ze in Sydney. Op haar tweede ging haar vader er van door, ze heeft hem dus amper gekend. Ze heeft nu ze twintig is ook geen behoefte om hem te leren kennen. Ze heeft nog drie jaar oudere zus Rose en een tweelingbroer Mike. Toen ze vier jaar was ging haar moeder date met een andere man, Ben Baker. Haar moeder hertrouwde toen Sam zeven was. Een jaar later kreeg een jonger stiefbroertje er bij, Adam. Al sinds dat ze drie jaar was is ze bezig met ballet. Ze keek er als kind al graag naar en op haar zesde is ze dan lessen gaan nemen. Op haar achttiende is ze begonnen aan the Royal Dance Academy in North Sydney. Ze doet dat met veel passie en wilt graag een professionele balletdanseres worden.
Familie: Robert Cornwall (wettelijke vader), Emma Baker- Smith (moeder), Ben Baker (stiefvader), Rose Baker (zus), Mike Baker (tweelingbroer) en Adam Baker (stiefbroertje)
Opleiding: The Royal Dance Academy
Woonplaats: Sydney, North Sydney
Bijzonderheden: Moeder 'dwingt' haar tot contact met haar vader, ze heeft een speciaal dieet voor haar figuur voor dansen, soms kan ze daar nogal in door slaan, maar ze moet en zou professionele balletdanseres worden.
Avatar: Sam 1
Sam 2

Naam Angela Doyle, sommige vrienden noemen haar Angie.
Leeftijd 22, maar ze ziet er jonger uit.
Uiterlijk Angela is 1m74 groot en heeft lang blond haar. Ze heeft groene ogen, maar volgens de lichtinval kan het ook wat bruin uitslaan. Haar ogen stralen altijd en dat gaat goed gepaard met haar brede glimlach en vrolijk gelach. Meestal heeft ze een spijkerbroek aan gecombineerd met een leuk topje of shirt. Maar je kan haar ook wel in een andere kleren zien. Verder heeft ze geen tatoeages of piercings en juwelen bekoren haar niet zo. Het enige wat ze nog draagt is een zwarte polshorloge aan haar linkerarm en een zilveren ring aan haar rechter ringvinger.
Innerlijk Angela krijgt al haar hele leven lang te horen dat ze er jonger uitziet dan haar leeftijd of mensen schatten haar heel wat jonger in dan ze is. Vaak gebeurd het dat mensen denken dat ze nog maar 18/19 is en ze heeft ook al eens een vrouw gehad die dacht dat ze nog maar 15 was en dus haar pasje moest tonen. Vroeger vond ze het vreselijk, maar ondertussen heeft ze geleerd het als een compliment te zien. Angela is heel erg slim en een ware levensgenieter. Ze staat met beide voeten op de grond, is vriendelijk tegen iedereen die haar pad kruist en is erg zorgzaam. Een negatief kantje aan haar is dat ze wat slordig is, ze is prettig gestoord en ze kan wat bazig zijn.
Geschiedenis Angela werd geboren in Duitsland waar ze samen met haar ouders en oudere broer bleef wonen tot haar 5 jaar. Toen ging haar vader bij hun thuis weg en Angela kwam nooit te weten waarom. Samen met haar moeder en broer verhuisde ze naar Cairns. Haar broer, die toen vijftien was, kreeg de foute vrienden en werd een spilfiguur binnen een grote drugsbende. Haar moeder vond geen werk en begon met gokken en raakte verstrikt in de prostitutie. Bezorgde buren verwittigden de politie en nog geen 4 maand na haar vesting in Cairns werd ze uit haar thuisomgeving gehaald. Vervolgens kwam ze terecht in een pleeggezin in Sydney, ver weg van al haar familieleden. Niemand van haar familie kreeg haar nieuwe adres door, waardoor ze afgezonderd leeft van haar bloedverwanten. Angela had lange tijd nodig om zich aan te passen, maar heeft sindsdien veel interesse gehad in regels en wetten. Sinds ze bij haar pleegfamilie is, is ze hen gaan zien als haar familie, het enige wat haar bindt met de oude is haar achternaam.
Haar pleegouders leven erg spiritueel, waardoor Angela is gaan leren van het leven te genieten en alles positief in te zien. Ze is nu ook erg blij dat ze weg is van haar moeder en broer en heeft nog steeds vragen over haar vader, ze wil hem vinden en vragen waarom hij haar heeft achtergelaten bij haar doorgeslagen moeder en broer.
Angela zit op paardrijden, gaat elke morgen hardlopen met de honden en geeft zangles aan kinderen en heeft ook een kinderkoor onder haar hoede.
Familie Haar pleegouders Thomas Stanton (47) en Ivy Brooks (45) en de honden Buster, Clover, Sitka, Dewey, Old Jack, Charmer, Laika en Shadow.
Opleiding Rechten
Woonplaats Curl Curl Beach, Sydney.
Bijzonderheden Ze heeft een gave met honden. Angela slaagt er telkens in om mensenschuwe honden snel rustig te krijgen en haar te doen vertrouwen. Ook wint ze snel het vertrouwen van andere honden. Haar pleegmoeder Ivy beweert dat het lijkt alsof ze met de dieren 'praat'.
Avatar
Angela

Naam: Lily Pond
Leeftijd:21 (18-01-1993)
Uiterlijk: Lang donker bruin haar en donkere ogen. Haar haar zit in een slag. Ze heeft regelmatig haar haar kort laten knippen maar door de jaren heen heeft ze dat niet meer gedaan en doet ze alleen nog maar de puntjes. Ze draagt graag shirtjes, een spijkerjack erbij en een sjaal er over heen. Ze is erg van de oorbellen en van de armbanden. Ze draagt graag felle kleuren Allstars en spijkerbroeken.
Innerlijk:Amy is een vrij druk typ. Ze kan heel snel en heel veel praten, ze kan je de oren van het hoofd afkletsen. Ze is erg netjes en ruimt graag alles op. Ze kan af en toe erg chagrijnig en moe overkomen maar ze staat over het algemeen wel positief in het leven. Ze kan erg kwaad worden als je haar kwetst, zegt snel haar mening over de dingen. Lily is erg goed in dingen geheim houden en ze praat niet graag over andere mensen.
Geschiedenis:Lily is geboren in Londen. Daar woonde ze samen met haar twee oudere zussen en haar jongere zusje. Haar ouders zijn beide dankzij een auto-ongeluk omgekomen toen zij zes was. Alle kinderen waren toen overgebracht naar de oudere broer van hun vader die in Australië woonde. Daar woont ze nu al vijftien jaar lang. Toen ze 17 was leerde ze een jongen kennen en ze kregen een relatie. Toen Lily vertelde dat ze zwanger was nam de jongen de benen. Hij wilde geen kinderen. Lily heeft alleen haar dochter opgevoed en krijgt hulp van haar familie en vrienden. Ze is hard gekwetst door haar vriend, maar door haar dochtertje is ze de wereld weer positief gaan bekijken. Ze beschermt haar dochtertje en doet er alles aan om haar gelukkig te maken. Ze is op dit moment niet toe aan een nieuwe relatie, wel is ze op zoek naar een eigen woning.
Familie:Oliver en Elisabeth Pond (vader+ en moeder+), James Pond (oom), Catlyn Green (tante), Lena (26, zus), Amy (24, zus), Emma (16, zusje), Maddie (4, dochter)
Opleiding:Werkt in de boekenwinkel als verkoopster om zo te kunnen zorgen voor haar dochter.
Woonplaats:Sydney, Curl Curl Beach
Bijzonderheden:Ze schrijft graag verhalen en liedjes, speelt veel piano en vind het heerlijk om te zingen. Als ze praat hoor je dat ze uit Engeland komt.
Avatar: Lily


Naam Molly Hallow
Leeftijd 18
Uiterlijk Klik
Innerlijk Molly Hallow is een meisje wat zich graag op de achtergrond houdt en vanuit daar alles bekijkt. Ze is een stille observeerster en kan heerlijk genieten van de kleine geneugden van het leven. Als je haar vertrouwen hebt gewonnen is ze makkelijk in omgang en kan je haar drukte ervaren. Hoewel ze niet vaak druk is, reageert ze slecht op suiker en stuitert ze dan ook de hele kamer rond. Ze is spontaan en outgoing en oogt redelijk impulsief.
Molly heeft een verleden met haar ouders. Al vanaf ze jong was heeft ze nooit echt een goede band met het tweetal gehad en is ze genadeloos verwaarloosd. Aan opvoeding werd bijna niets gedaan en hoewel ze vaak zo hard haar best deed dat haar ouders haar mochten, werd het niet gewaardeerd en kreeg ze niet de erkenning die ze wou hebben. Hoewel ze spontaan en sociaal is, is ze gesloten en onpeilbaar. Ze zal zeker wel praten, maar de dingen die er toe doen zal ze niet vertellen en zal ze het niet over hebben. Ze zingt graag en treed met haar coverband wel eens op. (Optredens in een café en such, het is namelijk niet echt een 'band' met evenementen en zooi.) Deze coverband doet voornamelijk covers van bijvoorbeeld Avenged Sevenfold en Five Finger Death Punch, hoewel ze soms ook voor de wat luchtigere muziek gaan.
Molly is creatief en spaart met haar baantje voor allerlei nieuwe lenzen voor haar camera. Momenteel fotografeert ze met een Canon EOS 1100D.
Opleiding Molly is bezig met een opleiding in de visagie. Dat is dan ook hoe ze Chloë heeft leren kennen.
Woonplaats Zelfde plek als de rest dan maar? I guess? xD
Good sides & Bad sides
x Sympathiek - Onhandig
x Sociaal - Gesloten
x Creatief - Onpeilbaar
x Spontaan - Pietepeuterig
x Vriendelijk - Defensief
Overig
Molly heeft geen huisdieren, hoewel ze wel erg graag een hondje zou willen hebben. Als kind heeft ze een cavia gehad, maar ze heeft niets met die dieren dus ze zal er niet snel nog een nemen. Ze woont in een klein huurappartementje en kan vaak net rondkomen met het geld dat ze verdient met haar dubbele baan. Financiële support krijgt ze niet van haar ouders en ze is eigenlijk een beetje uit huis getrapt. Aan feesten doet ze soms mee, maar meestal is ze zodanig uitgeput dat ze liever wat op het strand rondhangt.
Avatar klik






De Jongens

Naam:Brandon 'Bran' Stevenson
Leeftijd: 23 jaar
Uiterlijk: donkerbruin haar en donkere ogen. Hij is licht getint. Zijn ogen lachen altijd mee als hij lacht. Hij draagt veel spijkerbroeken of zwarte broeken en hij voelt zich lekker bij een shirtje met blouesje er over heen. Hij is 1.82m en weegt 70kg. Hij is een van de langste van de groep. Hij draagt veel Allstars of Vanz
Innerlijk: Brandon is een rustige jongen. Hij zegt niet snel wat hij denkt. Hij kijkt meestal eerst de kat uit de boom en gaat daarna echt goed praten. Als hij je eenmaal kent kan hij je de oren van het hoofd afkletsen. Naar vreemde toe is hij vrij stil. Af en toe kan hij nogal opvliegend zijn en hij is erg beschermend naar zijn moeder en zusje toe.
Geschiedenis: Brandon is opgevoed door zijn vader en deels door zijn moeder. Zijn moeder is in behandeling genomen nadat ze de mishandeling en moord op haar broer had gezien. Sindsdien werd ze onrustig en depressief in haar hoofd en daarom is ze naar een kliniek over gebracht. Zijn vader is nooit hertrouwd geweest, hij is altijd van zijn vrouw blijven houden. Brandon bezoekt regelmatig zijn moeder en hij ziet wel verbetering na die tien jaar, maar het is nog niet zoals het hoort te zijn. Hij heeft een goede band met zijn vader, soms gaan ze met het hele gezin, vader, broertje, zusje en Brandon zelf op zeilvakantie om zo even alle zorgen te vergeten.
Familie: Moeder Elsbeth Stevenson- Clark, vader Rick Stevenson, zusje Katie Stevenson, broertje Peter Stevenson
Opleiding: Hij is net een jaar afgestudeerd en werkt nu op de surfschool van Sydney
Woonplaats: Sydney, Curl Curl Beach
Bijzonderheden: Hij houdt heel erg van gitaar spelen, daar kan hij al zijn gevoel in kwijt. Zijn zusje Katie is autistisch en heeft vaak last van woede aanvallen, hij is daarom erg beschermend over haar en kan erg kwaad worden als men haar pijn doet. Ook over zijn broertje is hij zeer beschermend, hij probeert eigenlijk iedereen te beschermen. Niemand weet wat er met zijn moeder aan de hand is, hij gaat vaak naar haar toe voordat hij afspreekt met vrienden. Hij heeft een relatie met Angie, en die loopt niet altijd op rozen.
Avatar:
Brandon






Karakterkaart

Naam
Leeftijd
Uiterlijk
Innerlijk
Geschiedenis
Familie
Opleiding
Woonplaats
Bijzonderheden
Avatar

De regels
1. Schelden mag, maar hou het wel netjes.
2. Godmoding mag maar met toestemming
3. Erotiek in rood
4. Meld even wanneer je een tijdje niet kan posten, dat houdt vastlopen tegen
5. Hou het gezellig
6. Wanneer je een rol wilt kun je hem in het topic aanvragen met karakterkaart er  bij en plaatje er bij
7. Drama mag, maar niet overdreven veel
8. Have fun!

We beginnen bij dat de vriendengroep elkaar weer ziet op het strand. Ze hebben een kampvuurtje gemaakt en zitten er zorgeloos bij.

Sam Baker

Ze was druk bezig met balletoefeningen. Ze had een schema van haar school gekregen en ze was daar nu mee bezig. Ze was net bezig met een choreografie toen ze geklop op de deur hoorde. Met een zucht stopte ze en deed ze met de afstandsbediening de radio uit. Ze liep naar de deur maakte hem open. "Ow hai mam." Zei ze en ze maakte de deur verder open zodat haar moeder naar binnen kon. "Had jij geen afspraak met je vrienden vandaag?" Sam keek naar de wandklok die aan de muur hing en schrok even. Ze was de tijd helemaal vergeten. "Helemaal vergeten, het is maar goed dat je mij er aan herinnerde. Ging jij niet met Ben uit?" Ben was haar stiefvader ze noemde hem nooit papa ook al zag ze hem daar wel voor aan. Ze wilde hem gewoon bij zijn voornaam noemen. "Ja dat klopt, Ben en ik gingen uit lunchen vandaag. Ik dacht laat ik toch maar even waarschuwen dat je zo weg moet." Sam knikte. Ze had 2,5 uur geoefend. "Dan ga ik vanavond na het eten nog een halfuur trainen." "Lieverd, weet je het zeker?" "Ja mam ik weet het zeker. Ik moet die choreografie kennen, ik moet hem namelijk leiden." Haar moeder keek haar bedenkelijk aan. Ze kende die blik van haar moeder. Het was een bezorgde blik. "Goed dan, als jij het zo graag wilt. Maar maak je het niet te laat vanavond." Sam schudde haar hoofd. "Nou hup ga je omkleden, dan brengen Ben en ik je nog wel even naar het strand." Niet veel later kwamen ze aan bij het strand. Sam bedankte haar moeder en Ben nog even en liep toen naar hun gebruikelijke ontmoetingsplek.

Naam Angela Doyle, sommige vrienden noemen haar Angie.
Leeftijd 22, maar ze ziet er jonger uit.
Uiterlijk Angela is 1m74 groot en heeft lang blond haar. Ze heeft groene ogen, maar volgens de lichtinval kan het ook wat bruin uitslaan. Haar ogen stralen altijd en dat gaat goed gepaard met haar brede glimlach en vrolijk gelach. Meestal heeft ze een spijkerbroek aan gecombineerd met een leuk topje of shirt. Maar je kan haar ook wel in een andere kleren zien. Verder heeft ze geen tatoeages of piercings en juwelen bekoren haar niet zo. Het enige wat ze nog draagt is een zwarte polshorloge aan haar linkerarm en een zilveren ring aan haar rechter ringvinger.
Innerlijk Angela krijgt al haar hele leven lang te horen dat ze er jonger uitziet dan haar leeftijd of mensen schatten haar heel wat jonger in dan ze is. Vaak gebeurd het dat mensen denken dat ze nog maar 18/19 is en ze heeft ook al eens een vrouw gehad die dacht dat ze nog maar 15 was en dus haar pasje moest tonen. Vroeger vond ze het vreselijk, maar ondertussen heeft ze geleerd het als een compliment te zien. Angela is heel erg slim en een ware levensgenieter. Ze staat met beide voeten op de grond, is vriendelijk tegen iedereen die haar pad kruist en is erg zorgzaam. Een negatief kantje aan haar is dat ze wat slordig is, ze is prettig gestoord en ze kan wat bazig zijn.
Geschiedenis Angela werd geboren in Duitsland waar ze samen met haar ouders en oudere broer bleef wonen tot haar 5 jaar. Toen ging haar vader bij hun thuis weg en Angela kwam nooit te weten waarom. Samen met haar moeder en broer verhuisde ze naar Cairns. Haar broer, die toen vijftien was, kreeg de foute vrienden en werd een spilfiguur binnen een grote drugsbende. Haar moeder vond geen werk en begon met gokken en raakte verstrikt in de prostitutie. Bezorgde buren verwittigden de politie en nog geen 4 maand na haar vesting in Cairns werd ze uit haar thuisomgeving gehaald. Vervolgens kwam ze terecht in een pleeggezin in Sydney, ver weg van al haar familieleden. Niemand van haar familie kreeg haar nieuwe adres door, waardoor ze afgezonderd leeft van haar bloedverwanten. Angela had lange tijd nodig om zich aan te passen, maar heeft sindsdien veel interesse gehad in regels en wetten. Sinds ze bij haar pleegfamilie is, is ze hen gaan zien als haar familie, het enige wat haar bindt met de oude is haar achternaam.
Haar pleegouders leven erg spiritueel, waardoor Angela is gaan leren van het leven te genieten en alles positief in te zien. Ze is nu ook erg blij dat ze weg is van haar moeder en broer en heeft nog steeds vragen over haar vader, ze wil hem vinden en vragen waarom hij haar heeft achtergelaten bij haar doorgeslagen moeder en broer.
Angela zit op paardrijden, gaat elke morgen hardlopen met de honden en geeft zangles aan kinderen en heeft ook een kinderkoor onder haar hoede.
Familie Haar pleegouders Thomas Stanton (47) en Ivy Brooks (45) en de honden Buster, Clover, Sitka, Dewey, Old Jack, Charmer, Laika en Shadow.
Opleiding Rechten
Woonplaats Curl Curl Beach, Sydney.
Bijzonderheden Ze heeft een gave met honden. Angela slaagt er telkens in om mensenschuwe honden snel rustig te krijgen en haar te doen vertrouwen. Ook wint ze snel het vertrouwen van andere honden. Haar pleegmoeder Ivy beweert dat het lijkt alsof ze met de dieren 'praat'.
Foto

Angela Doyle
Angela liep naar het veld toe waar de acht honden zaten en van zodra ze er een voet op zette, kwamen ze allemaal luid blaffend op haar af. Meteen hurkte ze zich en spreidde haar armen en elke hond gaf ze een stevige knuffel. Daarna haalde ze de go-cart uit en spande ze de honden op hun vaste plaats voor de kar. De honden waren allemaal sledehonden, normaal werkte papa Thomas met de hond, hij zat zelfs in competitie met de dieren, maar Angela werkte er soms ook mee op die manier. Eenmaal de dieren goed vast hingen, ging ze op de kar zitten, deed de rem los en gaf het bevel dat de dieren mochten rennen. In top-speed schoot ze vooruit en ze maakte drie ronden met hun, voor ze het bevel gaf om te stoppen. Toen kreeg ze haar vader in het oog. Nou ja, het waren niet haar echte ouders, maar ze zorgden tenminste voor haar en lieten haar niet in de steek. Daarom dat ze altijd al papa Thomas en mama Ivy zei. "Goed gedaan Ans" zei die en ze glimlachte breed. "Ik moet gaan, weet niet hoe laat ik terug kom." zei ze toen. "Maak niet uit meisie, veel plezier." zei hij en gaf haar toen een kus op het voorhoofd. "Thanks" zei ze en glimlachte breed. Daarna zei ze moeder Ivy nog gedag en stapte toen haar motor op en reed naar het strand waar ze met de anderen had afgesproken. Eenmaal daar aangekomen, deed ze haar motor goed op slot en wandelde toen met de helm onder haar arm naar de afspraakplaats. Daar merkte ze dat ze eerstes was en ging zitten op het strand en zette de helm naast zich neer. Toen keek ze even uit naar de zee waar enkele mensen aan het kitesurfen waren. Na een tijdje hoorde ze voetstappen en zag ze Samantha komen. "Hey Sam, alles kits?" vroeg ze en ging toen recht staan om haar vriendin te kunnen omhelzen.

Sam Baker
Sam glimlachte breed toen ze een gedaante zag en een bekende stem hoorde. "Angie!" Riep ze blij en ze rende op haar vriendin af en omhelsde haar stevig. Na een tijdje liet ze los en ging ze in het zand zitten. " Ja het gaat goed. Beetje moe, heb twee en een halfuur getraind vandaag. Het is veel te lang geleden dat we bij elkaar gekomen zijn." Ze vond het fijn om haar vrienden weer te zien. Ze keek op haar horloge. "Ik dacht dat ik te laat zou zijn. Mama had mij er nog even aan herinnert dat ik een afspraak met mijn vrienden had. Ik was veel te druk bezig met een choreografie." Ze zuchtte diep en ging in het zand liggen. Het voelde fijn om het zand onder haar te hebben. "Komt Bran nog?" Ze bedoelde natuurlijk Brandon de vriend van Angie. Ze keek op haar horloge en zag dat het drie uur in de middag was. Tijd voor haar tussendoortje. Ze haalde uit haar tas een stuk komkommer en haalde hem uit het folie. Ze was dol op komkommer, het was haar favoriete groente. Ook haalde ze een flesje water uit haar tas. "Hoe gaat het met je en hoe gaat het tussen jou en Bran?" Vroeg ze toen ze nog bezig was met haar komkommer. Ze haalde een bakje en een schilmesje uit haar tas en begon de komkommer in stukjes te snijden.

Angela Doyle
Angela knikte toen de andere aankaartte dat het al een lange tijd geleden was dat ze eens waren samengekomen. "De studies laten het niet bepaald toe om zoals vroeger elke avond wat te gaan doen." zei ze en glimlachte even. Ze was dan misschien wel slim en goed in onthouden, toch was de opleiding rechten behoorlijk zwaar voor haar. Elke avond zette ze zichzelf aan het studeren en ze slaagde er nog steeds in om al haar hobby's te combineren. "Ik heb ook een drukke week achter de kiezen, met moederdag had ik met het kinderkoor een optreden in de refter van de basisschool hier. Nu is het voor mij en de kids even uitblazen." zei ze en glimlachte. Zelf hield ze wel van zingen en ze had ook een goede stem, maar ze had geen zin in celeb-gedoe. Toen de ander over Brandon begon voelde ze een vlaag van paniek opkomen en haalde haar gsm uit en opende het laatste bericht dat ze van hem had staan. Daarin stond dat hij 3 uur waarschijnlijk niet kon halen en dus later zou zijn, waarom stond er niet bij. "Brandon heeft beloofd van te komen, hij zal wel opgehouden zijn." zei ze en glimlachte even zwakjes om niet te laten blijken dat ze angstig was. "Tussen ons gaat het wel goed denk ik." zei ze "Beide hebben we het druk met school en zo, we kunnen niet vaak samen zijn." zei ze toen. Angela wou zo graag doen zoals gewone mensen, maar volgens de dokter zou ze altijd last blijven hebben van verlatingsangst omdat ze als kind in de steek is gelaten door de mensen die ze het meest vertrouwde. Ze keek toe hoe Sam de komkommer in stukken begon te snijden en ze zuchtte even. Ze vond het nogal een gedoe om dat te gaan snijden, als zij een komkommer vast had, beet ze daar gewoon stukken af, zoals het een wortel zou zijn. Angela wist wel dat haar vriendin een strikt eet-schema volgde, maar soms vond ze het wel wat absurd. Ze prees zichzelf gelukkig dat ze gewoon kon eten wat ze wilde en wanneer ze zelf wou.

Sam
"Helaas kosten dingen waar je goed in wilt worden of waar je later iets mee wilt gaan doen tijd. Maar goed we hebben gelukkig dit soorten momenten nog. Na volgende week heb ik meer tijd." Ze keek toe hoe de ander haar mobiel pakte. "Brandon komt wel. Misschien is hij gewoon druk bezig met die surfschool waar hij les aan geeft. Het strandseizoen is ook weer begonnen." Ze at van haar komkommer en deed het schilmesje in haar tas. "Ik heb niks gedaan aan moederdag, Adam had wel at voor mama gemaakt en natuurlijk ook voor zijn eigen moeder. Maar Mike en ik zijn te oud en Rose heeft net een kind gekregen. Dus veel tijd om te vieren had ze niet." Ze had niet veel verstand van relaties. Ze vond wel dat Brandon soms vreemd deed over waar hij nou eigenlijk naar toe ging. Maar haar gedachten hield ze liever voor zich. "Hoelang hebben jullie nu al met elkaar?" Vroeg ze en ze at verder van haar komkommer. Ze sloot even haar ogen en genoot van de zonnestralen. "Echt heerlijk die zon. Word ik weer lekker bruin." En ze glimlachte breed.

Angela Doyle
Haar blik ging naar haar vriendin die verder begon te praten en bedacht zich toen dat voor de omgeving haar relatie met Brandon niet zo gezond leek. Omdat ze er altijd op stond dat hij liet weten waar hij naartoe ging, met wie en hoe lang hij dacht weg te blijven. De reden waarom ze dat wou weten, had ze hem nog nooit verteld, gewoon uit schrik maar ook uit schaamte van wat er met haar was gebeurd tijdens haar vijfde levensjaar. Angela had voor Ivy zelf een bloemenkrans gemaakt die nu op de tafel in de eetkamer prijkte. Voor haar maakte het niet uit hoe oud je was, moederdag vierde je altijd. "Ik heb mama Ivy een bloemenkrans cadeau gedaan die ik zelf heb gemaakt, ik doe altijd wel wat op die dag om haar te laten blijken dat ik haar dankbaar ben voor wat ze doet als moeder." zei ze en stopte ondertussen haar mobieltje terug weg. "Brandon en ik zijn bijna drie jaar samen." zei ze toen en ging op haar motorhelm leunen om zo wat beter te kunnen liggen. Zonnen boeide haar niet zo erg veel als bij Sam, omdat ze door haar blonde haren sneller verbrande dan bruinde, had zonnen bij haar helemaal geen zin. Ze zou altijd even wit blijven. "Hoe is het eigenlijk bij jou in het liefdesleven?" vroeg ze toen aan haar om het even over wat anders te hebben.

Sam
"Mike en ik koken altijd op moederdag, dat doen we dan weer wel." Ze ging even rechtop zitten en at toen het laatste stukje van haar komkommer op. Ze keek even naar de boulevard in de hoop Brandon daar te zien, maar ze zag nog niks. Haar blik ging toen weer naar Angie. "Het lijkt veel korter. Ik vind het leuk dat jullie elkaar gevonden hebben. Jullie zijn super lief voor elkaar." Ze nam een slok van haar water en hoorde de vraag over haar liefdesleven. Ze keek naar de zee en luisterde er even naar. "Hmm wel okee denk ik. Ik ben nog steeds single. Ik heb tot nu toe ook niemand op het oog. Ik geniet nog even van het singleleven. Wist je trouwens dat Mike nu wel een relatie heeft? Ik had al een vermoedde hij appte zo vaak met een bepaald iemand. Ik zag dat ook aan zijn blik als we het er over hadden. Hij neemt haar morgen mee naar huis. Ze hebben elkaar leren kennen op de studie. Ik ben benieuwd. En Rose gaat binnenkort trouwen. En Adam die walgt er van als mijn moeder en Ben elkaar zoenen dus die is er ook niet echt mee bezig. Ik vind het heerlijk zo." Ze wilde natuurlijk wel iemand en diep van binnen werd ze jaloers als ze Brandon en Angie zo met elkaar zag, maar ze vond wel dat single zijn een hele hoop gedoe zou besparen.

Bran
"Kijk eens mam, bloemen van pa. Rozen je favoriete bloemen, ik zet ze wel even in een vaas voor je." Hij keek even naar zijn moeder die knikte. Hij keek naar de klok, hij had nu allang bij zijn vrienden moeten zijn. Hij wist dat Angie zich nou zorgen aan het maken was. Bran ging verder met de rozen en zette toen hij klaar was de vaas op de salontafel. "Zijn ze niet prachtig?" J..ja heel prachtig." Zei zijn moeder afwezig. Bran wist waarom zijn vader rozen had gekocht, het was vandaag tien jaar geleden dat zijn oom mishandeld en vermoord werd voor de ogen van zijn moeder. Zijn blik ging even naar de foto die op de kast stond. "Mam wil je geen kaarsje laten branden?" Vroeg hij voorzichtig. Zijn moeder keek hem glazig aan en haalde toen haar schouders op. Bran keek haar bezorgt aan maar deed toen het kaarsje bij de foto aan. Hij ging toen weer zitten. "Bran?" Zijn blik ging naar zijn moeder. "Ik weet dat je een afspraak hebt met je vrienden. Ga gewoon lekker naar je vrienden toe,aan mij heb je toch niks vandaag." Maar Bran schudde zijn hoofd. "Nee mam dat is niet waar, ik weet hoe moeilijk je deze dag vindt. Kom dan ga ik je haar mooi maken." Hij stond op, liep naar de badkamer, pakte alle spullen die hij nodig had en ging bij de kaptafel staan. Zijn moeder liep naar de stoel en ging daar zitten. In stilte ging hij aan de slag. Na een tijdje was hij klaar en hij bekeek het resultaat. "Bran het ziet er prachtig uit, ga nou maar. Ik vind het heel lief dat je zo vaak bij me bent, maar ik heb voor vandaag even rust nodig." Bran keek even naar zijn moeder en ruimde de spullen op. "Doe je geen domme dingen?" Fluisterde. "Nee lieverd. En Bran, je moet je vrienden toch een keer gaan vertellen waarom je altijd zo laat bent. Je vriendin heeft daar zeker recht op" Bran zuchtte. "Ze hoeven niet meer te weten dan dat ze al weten. Ze weten dat Steve dood is." Zijn moeder keek hem strak aan. "Ooit komt er een dag dat je de waarheid moet gaan vertellen. Nou hup ga." Bran deed zijn jas in zijn rugtas en gaf zijn moeder een kus. "Dag mam, doe rustig aan vandaag. Als er wat is, je mag altijd bellen." Daarna liep hij het gebouw uit maar voordat hij op zijn fiets stapte appte Angie nog even, Hey Lief, ik kom er aan. Ik race zo snel mogelijk jullie kant op. Xjes Nadat gezegd te hebben deed hij zijn mobiel in zijn zak en stapte hij op de fiets. Hij racete zo snel mogelijk naar het strand. Bij het strand aangekomen zette hij zijn fiets goed op slot en rende hij naar de plek waar ze altijd afspraken. Hij ging achter Angie staan en deed zijn handen voor haar ogen. "Driemaal raden wie ik ben." Zei hij met een grijns.

Angela Doyle
Angela keek de ander aan die zei dat ze het fijn vond om single te zijn, maar ze voelde aan dat Sam niet alleen tegen haar loog, maar ook tegen zichzelf. Ze had al vaker een jaloerse blik gezien als ze knuffelde met Bran, daarom hield ze dat ook tot het minimum als ze allemaal samen waren. Haar blik ging naar haar zwarte polshorloge en merkte dat de tijd steeds verder weg tikte en ze voelde dat ze zichzelf begon op te jagen. Angela zuchtte, ze had het er al eens met Ivy over gehad dat ze moest vertellen over haar echte familie, maar dat weigerde ze steevast. Angela schaamde zich voor wat haar was aangedaan in die tijd en ze was bang dat alles zich zou herhalen als ze er vaker over sprak. Natuurlijk was dat allemaal onzin, daar was ze zich wel bewust van, maar het was sterker dan zichzelf. Plots kreeg ze bericht en meteen keek ze ernaar. "Hij komt eraan, ik weet wel niet van waar die precies komt." zei ze en haalde toen haar schouders even op. De twee spraken rustig verder, tot er plots twee handen haar zicht wegnamen en ze een gekende stem hoorde. "Ik weet niet, misschien de kerstman?" grapte ze en lachte eventjes. Daarna deed ze met haar handen de handen van de 'dader' weg, draaide zich om en gaf hem tedere kus op zijn lippen. "Waar zat je?" vroeg ze hem toen en keek hem vragend aan.

Bran
Bran glimlachte en beantwoorde de kus teder terug. Hij hoorde de vraag en terwijl hij nadacht over wat hij zou gaan zeggen ging hij zitten. Hij beet op zijn lip en hij keek richting Sam die hem vragend aan keek. Diep van binnen wilde hij het wel zeggen, maar ook weer niet. Toch besloot hij om wel iets over de waarheid te zeggen, de rest zou hij wel vertellen als ze een keer samen waren. Niet alles hoefde zijn vrienden te weten. "Ik ben even naar het graf geweest van mijn oom Steve geweest, met mijn vader. Het is vandaag tien jaar geleden dat hij overleden is." Hij was voor dat hij naar zijn moeder was gegaan richting het graf van zijn oom geweest, samen met zijn vader. Hij besloot om niks over zijn moeder te zeggen. Niet dat hij zich schaamde voor zijn moeder, maar het was meer dat hij gewoon niet graag vertelde over hoe hij gestorven was en dat zijn moeder het had gezien. Hij keek op zijn horloge, het was later dan dat hij gepland had, veel later en natuurlijk veel te lang om bij het graf van zijn oom te blijven. Zijn moeder had dan wel gelijk, maar hij wilde niet andere mensen verdrietig maken. Hij had al genoeg pijn gezien bij zijn moeder en daardoor ook bij zijn vader. Als hij aan die tijd terug dacht werd hij weer verdrietig, maar hij hield zich groot.

Angela
Angela beschouwde sommige familieleden als dood en daar voelde ze zich goed bij, maar ze had geen idee hoe het was om iemand echt te verliezen. Het enige wat ze wist was wat er juridisch gebeurde bij een plots overlijden. "Ow, okee" zei ze, maar geloofde niet dat je lang tegen een grafzerk kon staan praten. Ze had het al eens andere mensen zien doen. Angela merkte de verandering op in Brandon zijn ogen en besloot om het over wat anders te hebben. "Hoe gaat het op je werk?" vroeg ze toen aan hem en zette haar handen achter zich en ging zo wat achteruit leunen. Plots hoorde ze kinderstemmen "dag juf Angela!" roepen en ze keek om en glimlachte. "Hallo kinderen!" riep ze terug en zwaaide vrolijk naar hun, daarna keek ze terug naar haar vrienden. "Dat zijn drie kinderen die in mijn kinderkoor zitten en dat meisje met de zwarte haren zit bij mij op zangles." vertelde toen en glimlachte opnieuw.

Bran
Bran keek haar, hij had de twijfels in haar ogen gezien. Hij pakte haar hand vast en gaf er een kus op. "Ik vertel het je binnenkort, belooft. Maar niet nu." Zei hij zachtjes maar wel zo dat ze hem nog kon horen. Gelukkig gingen ze over op een ander onderwerp. "Uhm ja wel goed. Ik heb vanochtend nog gewerkt. Het strandseizoen is weer begonnen dus er komen nu veel meer toeristen. Ik vind het wel leuk dat het zo druk is, dan heb ik meer te doen." Hij keek even naar Sam die verder at van haar komkommer. "Zo dus je bent nog steeds op dieet?" Vroeg hij met een grijns. Soms vond hij dat ze het veel te serieus nam, maar goed, hij wist hoe het was om een droom waar te maken. Hij wilde altijd wat met surfen doen. Als klein jongetje ging hij al met zijn vader naar het strand en dan gingen ze naar de surfers kijken. Hij wilde dat ook. Hij was nu dan ook leraar en als het zomer was dan was hij altijd in het water te vinden. "Hoe gaat het eigenlijk met jullie opleiding?" Hij was daar wel benieuwd naar, met Angie had hij het er regelmatig over als ze bij elkaar waren, maar Sam zag hij niet zo vaak, dus sprak hij er ook minder over.

Sam
Sam keek bedenkelijk naar Brandon. Ze zag dat hij geen zin had om er verder over te praten. Ze wist dat het een moeilijke dag voor hem was, dus hield ze er ook over op. Ze haalde een hand door haar haar en ging verder met haar komkommer toen Brandon plots over haar dieet begon. "Uhm ja en maakt het jou wat uit?" Ze had zijn grijns wel gezien, maar ook haar moeder zeurde er nog wel eens over. Ze moest en zou professionele balletdanseres worden. Zelfs haar school had tegen haar gezegd dat ze een goed figuur moest hebben. Sam keek even naar de vele surfers op het strand en even naar de kinderen die dag tegen Angie kwamen zeggen. "Wat een leuke kinderen. Hoe oud zijn ze ongeveer?" Ze hoorde een bleepje en haalde haar mobiel uit haar zak. Haar zus had haar geappt dat ze vanavond thuis zou komen, dat mama en Ben weg zouden blijven en zij dan voor het eten zou gaan zorgen. Ze beantwoordde hem even snel en legde toen haar mobiel weer weg. "Op mijn opleiding gaat het goed. Volgend weekend hebben we een uitvoering van het Zwanenmeer, ik ben uitgekozen voor de hoofdrol. Lijkt het jullie leuk om te komen kijken?" Haar familie kwam in elk geval. Ze hoopte dat haar vrienden zouden komen. Ergens was ze bang dat haar moeder haar vader had uitgenodigd. Sam wist dat haar moeder regelmatig contact met hem heeft gehad, maar ze had hem nog nooit gezien. Haar moeder bleef maar hameren dat ze contact moest gaan zoeken, alleen Sam had er geen zin in. Ze beschouwde Ben als haar vader en dat was meer dan genoeg.

Angela Doyle
Angela besefte maar al te goed dat Bran heel veel succes had als meester, in het begin kon ze het wel wat verdragen, maar nu is ze steeds stikjaloers als er een leuke meid iets te dicht bij hem komt. "Veel toeristen als in vooral heel wat chicks." zei ze en glimlachte even wrang. Daarna keek ze van de een naar de ander toen er een korte discussie begon over de ander haar dieet. Gelukkig was Ans slim genoeg om zich er buiten te houden en reageerde pas terug als ze de vraag van Sam hoorde over de kinderen. "De twee meiden zijn negen jaar en het jongetje is er acht." Niet veel later werd het onderwerp opleiding naar boven gehaald. "Het is erg zwaar, elke dag moet ik minstens een uur blokken om bij te blijven en de taken zijn ook niet al te mals. Maar ik klaag niet hoor. Ik moet iets ervoor over hebben om een goede advocaat te worden." zei ze en glimlachte. Ze zag het al helemaal voor zich, een eigen advocaten bureau, mensen die haar aanbevolen... Ach, ze hoopte zo dat ze 1 van de beste advocaten kon worden. "Alles komt wel goed." zei ze toen. Angela prijsde zichzelf zo gelukkig dat ze in Australië was komen wonen, de Aussies hun mentaliteit was zo zorgeloos en rustig aan, helemaal anders dan wat je in Europa zag. Sam vertelde dat ze de hoofdrol had in een of ander balletstuk, maar ze wist niet zo goed of ze dat wel in kon gaan plannen. "Hangt ervan af wanneer de voorstelling is." zei ze. Als het nabij de examens was, vreesde ze dat ze zou moeten afwijzen, ze zou echt wel haar tijd nodig hebben om te blokken.

Bran
Bran sloeg zijn arm om Ans heen. "Chicks die mij totaal niet interesseren. Jij bent en blijft mijn liefste meisje." En hij gaf haar een kus op haar wang. Hij keek naar Bran. "Ik wil gewoon niet dat je je uithongert. Maar goed je moet het zelf weten." Hij beet op zijn lip. Zijn blik ging even naar de zeilboten die hij op zee zag. Hij keek er naar uit om weer te gaan varen. Maar het was nog lang niet zo ver en misschien gingen ze dit jaar wel niet varen. Zijn vader wilde wat meer met zijn moeder doen nu het beter met haar ging en daar stond Bran volledig achter. In gedachten verzonken keek hij nog steeds naar de zeilboten. Hij hoorde vaag Ans de leeftijden van de kinderen zeggen. "Ongeveer net zo oud als Katie, Katie wordt 12 van de zomer." Hij keek naar Ans en hij keek toen weer naar Sam. Bran keek even naar de vele toeristen. Een van de toeristen vroeg in het Duits waar de cursus voor vliegeren werd gehouden. Bran beantwoordde in het Duits terug en hij keek hem even na. "Hmm als ik niet hoef te werken dan kan ik wel komen kijken."

Sam
Ze keek even vuil naar Bran. "Alsjeblieft bemoei je met je eigen problemen, met je zusje bijvoorbeeld, maar niet met mijn leven." Ze zag Bran even kwaad kijken maar niks zeggen. Sam had wat verkeerds gezegd dat wist ze, maar ze was zo kwaad dat ze even geen erg in had wat ze precies gezegd had. "De dansvoorstelling is volgende week zaterdagavond. Om acht uur." Zei ze toen wat rustiger. Ze keek even verontschuldigend zijn kant uit maar hij keek haar niet aan. "Sorry nog van daarnet, ik had het niet moeten zeggen. Maar ik vind het gewoon niet fijn als je je met mij bemoeit." Bran zei nog steeds niks, Sam kende Bran goed genoeg om te weten dat ze hem nu met rust moest laten. Ze keek even naar Angie. "Ook ongeveer net zo oud als Adam die is 11." Sam haalde een hand door haar haar. Ze voelde zich ongemakkelijk bij Bran nu. "Bran, het spijt me echt." Maar Bran stond op. "Ik ga even bij de zee kijken." Hoorde ze hem zeggen. Sam wilde nog wat zeggen maar hij was al weg. "Ik had dit niet moeten zeggen, ik zei toch dat het me speet, wel twee keer." Ze keek even naar de gedaante van Bran die schelpjes rustig in de zee aan het gooien was. "Vind je ook niet dat hij wat gek doet vandaag? Ik weet dat het de sterfdag van zijn oom is maar... Er is meer aan de hand. Ik weet het zeker"

Angela Doyle
Angela keek de anderen aan die over leeftijden begonnen van hun zusje of stiefbroer. Zij werkte met kinderen, ze had een kinderkoor met allemaal kinderen tussen de zes en dertien jaar oud. Van zodra ze naar het middelbaar gingen, zond ze hen door naar een ander koor. Toen ze Sam hoorde uitvallen keek ze met een schok om naar haar, wat ze zei was echt wel stom. Ze keek Bran na die van hun weg ging en ook zij liet hem met rust. "Je had dat inderdaad niet moeten zeggen. Zijn zusje is zwaar autistisch en niet echt in staat zichzelf te verdedigen, daarom doet hij dat steeds als hij wat kwetsend hoort over haar. Katie is mij nog steeds niet gewoon, daarom dat we niet vaak bij hem thuis afspreken." zei ze toen en hoorde de ander toen wat zeggen. "Dat er wat meer aan de hand is, staat vast, maar of we het ooit te weten zullen komen weet ik niet. Misschien heeft hij gewoon geen zo'n goede dag." zei ze. Angela had zo het gevoel dat ze de ander wat moest verdedigen en probeerde om de aandacht op Brandon weg te nemen. "Op paardrijden doe ik ook mee aan een dressuurwedstrijd over twee weken, weet nog niet of ik vrij zal zijn om naar je voorstelling te komen kijken. Maar misschien kun je het laten filmen en kunnen we er nadien dan samen naar kijken?" stelde ze toen voor, maar wist niet of de ander daar wel voor te vinden was.

Sam
Ze deed haar mond open en dicht."Hij.. Hij had zich niet met mij moeten bemoeien. Hij bedoeld het goed maar dan nog." Ze luisterde even en keek even bezorgt naar Brandon die nog steeds niet terug kwam. "Ik vond het vervelend dat hij niks zei. Ik wist dat zijn zusje autistisch is, maar dat het zo erg was wist ik niet." Sam haalde even weer een hand door haar haar, ze voelde zich nogal ongemakkelijk. Ze wist dat Brandon lang boos kon blijven als je hem met iets kwetste. Ze had zijn blik gezien, als hij zo naar haar had bleven staren was ze dood geweest. "Ben die filmt het. Mama maakt foto's." Ze schoof wat met haar voet in het zand. Ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen. Niet veel later kwam Bran weer terug. Ze keek even naar Angie en keek toen naar Brandon die zwijgend ging zitten. Ze voelde dat er geen fijne sfeer hing. "Het spijt me echt Bran. Ik had gewoon mijn mond moeten houden." Ze zag een bekende gedaante bij een restaurantje staan. "Ik zie mijn zus, ik ga even daar naar toe, wil mijn kleine nichtje nog even zien. Tot zo." Ze stond op en liep richting het restaurantje. Toen ze daar was gaf ze haar zus een kus. "Sam gaat het wel? Je ziet er somber uit." Sam haalde haar schouders op. "Beetje ruzie met een vriend van mij. Maar dat komt wel goed. Hoe is het met mijn lieve kleine nichtje?" Rose glimlachte. "Goed hoor, Lily slaapt lekker door nu. Dus maak haar maar niet wakker. Zullen we even een terrasje pakken?" Sam knikte en ze liepen naar het terras van het restaurant en gingen daar zitten.

Bran
Hij had vlug zijn tranen weggeveegd. Hij dacht aan alles tegelijk. Hij was weer terug gelopen naar de meiden en hoorde Sam nog een keer zeggen dat het haar speet. "Sam, hou er alsjeblieft over op. Je snapt het toch niet." Hij knikte toen Sam zei dat ze naar haar zus ging. Hij ging weer zitten en voelde dat er weer wat nats over zijn wang heen liep. Normaal was hij nooit zo emotioneel. Hij keek even naar Angie. "Het gaat wel." Zei hij zachtjes en met zijn handpalm ging hij langs haar wang. "Je bent het mooiste en liefste meisje van de hele wereld." Zei hij met een waterige glimlach. Bran keek weer even naar de zee. Het liefst zou hij er nu in willen duiken en er voorlopig niet meer uit komen. Hij dacht even aan zijn moeder, hij had gezien dat ze weer veel pijn had vandaag ook al zei ze dat het goed ging. In haar ogen kon hij van alles lezen. Ze schaamde zich voor zichzelf, hij en zijn vader probeerde dat uit haar te krijgen. Je voor jezelf schamen had geen zin. Hij hield zielsveel van zijn moeder, ook al zou ze nooit meer de opgewekte moeder worden van tien jaar geleden. Hij veegde vlug zijn tranen weg. "S..sorry er komt nogal veel op me af vandaag."

Angela
Haar blik gleed naar Brandon die naast haar kwam zitten. Sam begon opnieuw met een woordenwissel, wat ze niet al te slim vond. "Weet je, als je niets uitlegt, kan men er ook niets over snappen. Dus je mag wat milder voor Sam zijn, ze is tenslotte een vriendin." zei ze toen en zuchtte. "Je bent wat verdrietig vandaag en we hebben daar best wel begrip voor, maar reageer je niet af op de eerste die wat tegen je zegt, je weet best dat ze het niet zo bedoelde toen ze over Katie begon." zei ze. "Er is meer met je aan de hand, is het niet?" zei ze en keek de ander doordringend aan.

Brandon
"Ik weet het. Ik had misschien anders moeten reageren maar... Het kwam nogal hard binnen en ik snap dat ze het niet zo bedoelde." Brandon zuchtte diep en knikte toen. "Ik zou het niet meer doen, beloofd." Zei hij over het afreageren. Hij knikte toen Angela vroeg of er meer aan de hand was. "Zullen we even over het strand wandelen? Ik heb gezien dat Sam en haar zus een terrasje gingen pakken." Hij stond op en klopte het zand van zijn billen. "Ik wil je namelijk iets vertellen wat ik misschien eerder had moeten doen, maar ik kon het gewoon niet. Het is voor mij nogal een gevoelig onderwerp." Hij wilde er graag rustig met Angela over kunnen praten en dat kon je goed doen tijdens een strandwandeling. Tijdens het lopen werd hij altijd rustig. Hij kon dan ook beter nadenken over de dingen, het leek dan net of hij meer ruimte had.

Angela
Rustig ging ze wat rechter zitten en veegde het zand van haar handen en keek de ander aan. Aan zijn toon kon ze al horen dat het iets ernstigs was en dat het iets zou zijn waar ze geen weet over had. Haar blik gleed naar het terrasje ergens verderop en begreep ook niet waarom hun vriendin het plots op een lopen had gezet. Angela haalde haar schouders op en ging recht staan, terwijl ze het zand van haar spijkerbroek afveegde. Vervolgens nam ze haar motorhelm vast, dat kon ze niet zomaar laten liggen. "Goed, laten we die kant op gaan, dan komen we bij de duinen terecht en daar is het vaak minder druk dan hier." zei ze en knikte even met haar hoofd in de juiste richting.

Brandon
Ze liepen samen verder richting de duinen. "Ik wil beginnen bij het begin." Zei hij zacht en hij slikte. "Je weet dat mijn oom Steve tien jaar geleden gestorven is. Het was alleen niet, zoals ik jullie heb verteld, gewone dood. Mijn oom is mishandeld en daarna vermoord. Hij schijnt schulden gehad te hebben bij mensen en niet terug betaald te hebben of te weinig. Maar goed.. Nu komt het. Mijn moeder heeft alles gezien. Ze liep toevallig door dat steegje aangezien het in de buurt van ons huis was. En toen zag ze het. Mijn moeder had de politie en ons gebeld en is bij haar broer gebleven. Maar de politie en de ambulance waren te laat, mijn broer stierf ter plekke in de armen van mijn moeder. Sinds die dag. Ik zag in de dagen en de weken daarna dat mijn moeder achteruit ging. Ze werd depressief en ze werd onrustig in haar hoofd. Ze zag waanbeelden en werd steeds angstiger. Ze werd niet meer de moeder die wij zo goed kende. Ze moest naar een kliniek. Daar zit ze nu tien jaar. En daar ben ik al die tijd. Mijn moeder heeft af en toe van die zware momenten, dat ze het niet meer ziet zitten, dan belt ze me op en dan ga ik naar haar toe. Alleen een familielid weet haar rustig te krijgen, maar mijn vader is vaak werken, die kan het zich niet permitteren als hij weg gaat, soms gaat hij wel als het echt niet anders kan. Maar meestal ga ik. Vandaag was ik ook bij haar. Ik voelde gewoon dat ik bij haar moest zijn, we hebben haar rozen gegeven, ik heb een kaarsje aangestoken bij de foto van mijn oom en ik heb haar haar gedaan. Maar ze was erg afwezig en zichzelf niet. In die tien jaar dat ze er zit is ze wel vooruit gegaan, maar ik krijg nooit de moeder terug die ik had. Ik zie aan haar ogen dat ze pijn heeft, elke dag. Dat maakt mij verdrietig. Ik ben gewoon bang haar kwijt te raken, dat ze iets gaat doen waarvan ik niet wil dat ze gaat doen." Hij keek naar de zee en voelde weer tranen op komen. Hij veegde ze snel weg, hij schaamde zich voor zijn tranen, hij wilde niet huilen, het was heel lang geleden gebeurt. Maar elke keer als hij zijn moeder zag, soms gelukkig, soms hartstikke verdrietig, dat alles maakte hem leeg van binnen.