Folly of Youth

Sam
"Ow doe mij maar een bolletje met chocola en een bolletje met banaan alsjeblieft." Ze keek even naar Lily die met haar dochter bezig was. Het zat haar toch niet lekker dat Maddie haar vader niet zag. Luke was een deel van de groep geweest. Ze had hem regelmatig nog wel gezien, hij vroeg regelmatig naar Lily toentertijd. Maar ze zweeg er over. Sam had geen zin in ruzie met Lily. Ze keek even naar Maddie die de hand van Simon had gepakt. "Kijk eens buurman Simon wat Brandon en ik gemaakt hebben. We hebben een zandkasteel gebouwd. Maar Brandon zegt dat die weggespoeld gaat worden door de zee, dat is toch gemeen van de zee? Vindt u ook niet?" Sam grijnsde. "Je mag toch wel je tegen Simon hier zeggen?" En ze hing even plagerig om Simon heen.

Simon Flynn
Simon keek Maddie aan die hem buurman Simon noemde en vervolgens aansprak met U. Vlak daarop hoorde ze Sam erop reageren en vroeg zich af waar zij zich mee bemoeide. "I got this" zei hij tegen haar en ging even door zijn knieën, zodat hij op ooghoogte kwam met de kleine meid. "Maddie, ik heb je al vaker gezegd dat je gewoon Simon mag zeggen en dat ik je vriend ben en vrienden spreek je aan met 'je' " zei hij en keek haar aan. "Heb jij al eens gehoord van Lisa McCune? Ik ga binnenkort samen met haar en heel wat anderen in een musical spelen." zei hij en glimlachte even. Het zou raar zijn als een Australiër zou zeggen dat hij of zij nog nooit had gehoord van Lisa McCune, zij heeft tot nu toe de meeste gouden logies (4) ooit gewonnen en ook nog eens 6 zilveren. Hij was hoe dan ook van plan om aan Lisa te vragen voor een foto en handtekening voor zichzelf en misschien ook voor de anderen als ze daar naar vroegen. Dan herinnerde hij dat ze hem wat had gevraagd over het zandkasteel en dacht even na hoe hij dat het beste aan haar kon uitleggen. "Het zandkasteel zal inderdaad weg gespoeld worden, maar dat komt door haar verschillende tijden van eb en vloed. Op die manier blijft ze in beweging en voorziet ze van veel leven in het water." zei hij en glimlachte even.

off: de logies zijn een soort awards dat enkel word uitgereikt aan Australiërs.

Lily
"Okee dan zeg ik Simon." Maddie begon te lachen. Lily glimlachte even naar Simon. "Ze heeft dat niet van mij hoor. Ik heb nooit gezegd dat ze mensen met u aan moet spreken. Misschien mijn oom en tante waar ze regelmatig komt." Lily keek even naar Simon die Maddie vroeg naar Lisa McCune. "Ja mama is daar fan van. Ikke niet, ik ben fan van...... van fan Disney liedjes." Lily aaide haar dochter door haar krullerige haren. "Simon ik had een vraag. Ik moet vanavond werken van 6 tot 9, zou jij op Maddie kunnen passen? Ik weet dat ze graag bij jou is." Ze keek even naar Maddie die naar haar zandkasteel was gelopen. "Hmm ik maak wel een nieuwe." Hoorde ze haar zeggen. "Is goed lieverd, thuis kun je ook heel veel zandkastelen bouwen, in je zandbakschelp." Maddie deed haar handen in haar zij. "Mam, dat is mijn zeemeerminnenschelp niet mijn zandbakschelp." Lily keek even de andere kant uit omdat ze niet wilde lachen. "Okee meid, je hebt gelijk, sorry." Zei ze toen. Ze hoorde Sam toen iets vragen over Luke. Dat ze Luke wel eens gesproken had en dat hij vaak gevraagd had naar Lily en haar dochtertje. "Sam, ik wil hem gewoon niet meer zien. Hij heeft mij veel pijn gedaan." Ze hoorde Sam iets zeggen van dat het misschien wel begrijpelijk was dat hij het gewoon niet wist over die zwangerschap. "Sam, je zegt nu dat het goed was wat hij heeft gedaan. Hij heeft mij en mijn kind in de steek gelaten." Ze keek even naar Maddie die bij Simon kwam en zijn hand vast pakte. Ze hoorde Sam nog zeggen dat ze Luke nog een kans moest geven. "Samantha, alsjeblieft. Bemoei je er niet mee! En bespreek dit niet waar mijn dochter bij is." Ze noemde Sam alleen maar zo als ze boos was. "Simon, mama is boos. Maar niet op mij toch? Ik ben heel lief." Lily knielde bij haar dochter neer. "Ik ben niet boos op je schat. Kijk ik zie Brandon aan komen lopen, ga maar hem begroeten." En ze zag dat Maddie op Brandon af liep.

Brandon
Brandon had zijn zusje weer naar de auto gebracht en was weer terug gelopen naar de groep. Hij werd enthousiast begroet door Maddie. "Hey prinses, mocht je hier naar toe komen van mama? Helemaal zelf. Wat leuk." Hij pakte haar hand en huppelde met haar over het strand. Zo kwamen ze weer bij de groep aan. "Brandon wil je ook een ijsje? Angie trakteert." Hoorde hij Sam zeggen. "Ja lekker doe mij maar een bolletje citroenijs, een bolletje vanille en een bolletje aardbei alsjeblieft." Hij merkte Simon op en glimlachte naar hem. "Leuk dat je bent gekomen. Je bent nu niet meer de enige jongen." En hij sloeg zijn vriend vriendschappelijk op de rug. Hij keek even naar Lily en merkte dat ze gespannen was. Hij vroeg er maar niet naar, het zou wel niks zijn. "Ow Angie, Katie komt graag met de honden spelen, ze wilt wel dat ik er bij ben."

Simon
"Lisa McCune is geen zangeres maar een actrice kleintje, al kan Lisa ook ontzettend mooi zingen." zei hij en glimlachte eventjes. Daarna stond hij opnieuw recht en hoorde de vraag of hij vanavond nog op de kleine kon passen. "Ik wil wel op haar letten." zei hij toen en keek van Lily naar Sam die maar bleven kibbelen over Luke. "Sam, Lily hou er beide nou over op OK. Dit is een dagje uit onder vrienden en geen ondervraging van de politie." zei hij en keek beide streng aan. Hij kon het niet hebben dat Luke vaak ter sprake werd gebracht en dat op die manier de sfeer steeds verpest werd. Luke was een lafaard en stomkop, iemand die hij liever niet meer zag. Vervolgens liep Maddie weg om Brandon te halen en hij keek zijn vriend aan. "Heb je hulp nodig Angela om de dingen te dragen?" vroeg hij toen aan haar, maar zag dat ze haar hoofd schudde en toen vertrok om de ijsjes te halen.

Angela Doyle
Angela had alles opgeschreven van wat iedereen wou en liep toen naar de ijsbar toe waar ze wel vaker ging om ijsjes te halen. Naar haar opinie kwamen hier de beste ijsjes van Australië van. De ruzie van Lily en Sam liet ze achter zich, ze moeide er zich liever niet mee en hield haar mening voor zich. Op Simon was ze best wel jaloers dat hij enkele maanden zou samenwerken met sterren als Lisa McCune, Teddy Tahu Rhodes en Jason Scott Lee. Ze kreeg een houder mee om alle ijsjes te kunnen dragen en keerde terug naar de groep waar ze iedereen het juiste ijsje zag. Toen hoorde ze Brandon zeggen dat zijn zusje was ingegaan op haar aanbod. "Ik snap wel dat je erbij moet zijn, ze kent mij, mijn ouders en de honden amper tot niet. Ze wil wat bekends in de buurt hebben om zich veilig te voelen. Als ze komt zal ik met Old Jack beginnen, hij is de rustigste en oudste hond van de roedel. Jack verdraagt veel, dus weinig kans dat er iets gebeurd dan. Als dat goed gaat zal ik dan geleidelijk aan de andere erbij halen." zei ze toen en glimlachte eventjes. Daarna ging ze zitten in een strandstoel en keek naar de anderen. Ze bemerkte dat er nog steeds spanning stond op sommige gezichten. "Relax, alles komt goed." zei ze en glimlachte.

Lily
"Ik ben niet klein!" Hoorde ze Maddie roepen. Lily moest lachen en keek even naar Simon. "Je hebt gelijk Simon. Ik heb ook geen zin om het over die ......" Ze zei een lelijk woord wat ze niet mocht zeggen en daarom zei ze het nogal binnensmonds zodat Maddie het niet kon horen. "Bedankt dat je op haar wilt letten. Ik word zo vaak gevraagd om in de avond te kunnen werken, mijn oom en tante hebben al zo vaak op Maddie gepast, ik kan het ze gewoon niet nog een keer vragen. En mijn zussen hebben beide geen tijd. Mijn oudste zus krijgt binnenkort zelf een kind en mijn middelste zus is te druk met de plannen voor de bruiloft en mijn jongste zusje is vanavond bij haar vriend. En ik weet dat ze het leuk vindt bij jou. Bij jou voelt ze zich veilig." Ze nam het ijsje van Angie dankbaar aan en gaf een ijsje aan Maddie. "Maddie ga maar zitten als je eet. Kom dan gaan we op de handdoek zitten." Maddie deed braaf wat haar moeder zei. "Vanavond ga je gezellig naar Simon toe, mama moet werken vanavond." Maddie knikte. "Okee, leuk bij Simon. Simon? Gaan we dan weer Belle en het beest kijken of Assepoester? Ik hou van die Disney films." Lily glimlachte en haalde een doekje voor Maddie tevoorschijn, die zou ze wel geven als Maddie haar ijsje op had.

Sam
"Ik zie Luke bijna iedere dag. Hij heeft het er bijna iedere dag over. Lily ik ben van mening dat je hem zijn dochter moet laten zien." Ze zag de vuile blik van Lily en zuchtte diep. "Dan niet." Zei ze wat kort. Ze pakte het ijsje dankbaar aan en keek even naar Simon ze keek toen naar Angie die het over haar honden en over Katie had, het zusje van Brandon. Sam haalde een hand door haar haar en begon aan haar ijsje. Ze was dol op ijs, ze hield van het gevoel dat het door haar lichaam zou glijden. "Simon, heb je tijd om volgende naar mijn dansuitvoering te kijken? Luke danst ook mee, hij speelt de prins. Hij mist jullie wel." Lily keek haar aan van, nou ik helemaal niet. Sam beet op haar lip. Ze hield er niet van dat ze zo bezig was met Luke. Zou ze hem leuk gaan vinden? Nee ze kwam gewoon voor hem op. "Mensen kunnen veranderen, Lily. Ook Luke ook al wil je dat misschien niet zien." Ze besloot er toen maar over op te houden. "Sorry Simon ik hou er al over op."

Brandon
Brandon keek richting Sam. "Sam alsjeblieft, hou eens op. Je bent al de hele middag bezig met commentaar geven. Lily hou jij er dan ook over op, dan blijft Sam niet constant bezig. Laten we het nu gewoon nog gezellig houden. Is voor ons ook leuk." Hij zag Lily knikken en zich verontschuldigen, ook Sam verontschuldigde zich. "Het is goed." Hij ging met zijn ijsje op het strand zitten en keek even naar Angie. "Ja klopt en ik ben haar lievelingsbroer dus ze is graag bij me." Brandon keek even naar de zee en keek toen weer naar Angie. "Ze had er zin in zei ze. Ze wilt je beter leren kennen, ze zegt dat ze ziet dat jij en ik het goed kunnen vinden, ze wilt niet bang voor je zijn." Brandon glimlachte. "Katie heeft het gevoel dat ze het beter onder controle gaat krijgen, maar weg gaan gebeurt niet zegt ze. Ik heb gezegd dat ik het goed vind dat ze deze stap wilt gaan zetten."

Angela Doyle
Ze hoorde dat er nog even verder gekibbeld werd over Luke en gelukkig brachten de jongens de twee tot zwijgen en Angela hoopte stiekem dat ze er niet meer over zouden beginnen. Angela was al lang blij dat ze haar nog nooit om haar persoonlijke mening over de situatie hadden gevraagd, ze wilde zich er niet tussen gaan zetten. Angela dacht aan Maddie en vond dat ze het gewoon aan haar moesten vragen of ze haar vader wou zien of niet. Wie weet vond die het goed zoals het nu was en wilde ze niemand anders meer in haar leven. Elk kind was anders. Haar blik gleed langs de anderen en luisterde ondertussen ook naar wat Brandon allemaal zei. "Ik ben blij voor haar dat ze het stilaan lijkt te beheersen, wie weet dat ze op een dag normaal kan functioneren." zei ze toen en glimlachte even naar hem. Zelf had ze geen idee hoe het zou zijn, ze was bang voor een uitbarsting als Katie bij hun was.

Brandon
"Katie is erg veranderd door de jaren heen. Ze lijkt sterker. Maar door het pesten, lijkt ze weer erg onzeker." Brandon zuchtte diep en keek naar Maddie. "Heb je ooit aan haar gevraagd of ze Luke wilt zien?" Lily knikte. "Ja ik heb haar foto's laten zien van haar vader. Ze zegt dat ze gelukkig met mij is. Dat ik de liefste ouder ben die ze maar kan hebben." Maddie knikte. "Mama lief, papa niet zo lief." Brandon knipperde met zijn ogen. "Weet Maddie wat er gebeurt is?" Lily schudde haar hoofd. "Nee, maar ze voelde wel aan dat ik wat verdrietig werd toen ik haar de foto's liet zien." "Ik ben gelukkig met mama. Mama is de liefste ouder van de hele wereld." Maddie gaf haar moeder een knuffel, maar daarbij kwam ijs op het shirt van Lily. Lily moest lachen. "Ach nog meer kleur kan er nog wel bij." Zei ze met een lach. Brandon moest ook lachen. Hij keek even naar Angie. "Het komt wel goed, ik ben er bij. Ze zegt dat ze dan een beter gevoel krijgt. Ze zegt dat als ik er bij ben dat ze dan alles aan kan." Hij gaf Angie een kus en keek toen weer naar Maddie.

Angela Doyle
Angela keek Brandon aan. "Mensen met autisme hebben het niet altijd makkelijk, niet iedereen begrijpt het." zei ze en hoorde hoe de discussie verder ging over Luke. "Kunnen we erover ophouden alsjeblieft? Luke is verleden tijd en een biologische ouder is daarom niet altijd de beste." zei ze en at toen verder haar ijsje op. Vervolgens keek ze de anderen aan en vroeg zich af waarom er nu plots constant over een lafaard werd gesproken, terwijl het reeds 4 jaar geleden was dat ze die gast nog gezien hadden.

Lily
Lily keek even naar Brandon en keek toen naar Angie. "Ik wil het er ook niet meer over hebben. Niet over hem, hij belde mij laatst. Ik heb gezegd dat ik er persoonlijk voor zorg dat hij niet in Maddie haar buurt komt, zoekt hij nog een keer contact dan vraag ik een contactverbod aan. Zo simpel is het. Maar laten we het nu over iets leuks hebben alsjeblieft. Ik heb echt geen zin meer in dat gezeik." Ze haalde een hand door haar haar en keek even naar Brandon en Sam die beide knikte. Ze keek toen naar haar dochter. "Je gaat vast iets leuks doen bij Simon. Je hebt het daar altijd leuk. En anders maakt Simon het wel leuk." Ze aaide Simon even vriendschappelijk door zijn haren.

off: We gaan skippen. We skippen naar het moment dat Brandon met zijn zusje Katie naar Angie gaat. Lily gaat met Maddie naar Simon om te buurten Sam gaat naar de generale repetitie van haar uitvoering van het Zwanenmeer.

On:
Brandon
Hij hield de hand van Katie goed vast. Hij kneep er even bemoedigend in. "Ik vind het heel stoer van je dat je mee naar Angie gaat." Zei hij en hij glimlachte. Katie knikte. "Ik ben blij dat jij er bent Bran, dan voel ik mij een stuk veiliger." Brandon knikte. "Bran, wat nou als ik mezelf niet onder controle kan houden?" Brandon ging op zijn hurken voor Katie zitten. "Dan gaan we weer naar huis. Het komt goed Katie, met mij er bij kan je niks gebeuren. Vanavond gaan we lekker uit eten, ik ga Angie mee vragen, dan leert ze mama ook kennen." Katie knikte. Na een tijdje kwamen ze aan bij het huis van Angie. Brandon belde aan en wachtte geduldig af.

Sam
Sam deed haar haar in een knot. Vandaag zouden ze een generale repetitie hebben van het Zwanenmeer. Ze was gespannen, ze hoopte gewoon dat het goed kwam. Luke pakte haar hand. "Het komt wel goed." Sam zuchtte diep. "Ik ben gewoon erg gespannen, sinds ik ruzie heb met Lily over jou ben ik gespannen." Luke sloeg zijn armen om haar heen. "Laat Lily lekker, jij hebt moeite voor mij gedaan. Wij kunnen er niks aan doen dat ik niet bij Maddie mag. Ik vind het ook nergens op slaan maar goed. We doen het er maar mee, anders krijg ik de politie op mijn dak." Sam knikte. "Ik moet op." En ze gaf Luke een kus en ging het podium op en ging in haar begin positie staan.

Off: sorry voor dubbelpost Lily, maar het kan even niet anders.

On:
Lily
Lily bekeek zichzelf even in de spiegel. Ze had alweer gehuild, al de zoveelste keer deze week. Ze had hele erge ruzie met Sam. Het ging allemaal over die stomme Luke. Sam had een relatie met hem. Al twee maanden, daarom kwam ze voor hem op. Ze was kwaad op haar vriendin. Luke had haar zoveel pijn gedaan, zou dit zijn wraak zijn? Ze veegde haar tranen weg en liep toen de trap af naar beneden. "Mama waarom zien je ogen rood?" Hoorde ze Maddie vragen. "Ik heb gehuild, ben gespannen voor je tante, die kan elk moment gaan bevallen." Het was voor een groot deel waar. Lena moest binnenkort gaan bevallen, ze vond het erg spannend. "Zo meid ben je klaar om naar Simon te gaan?" Maddie knikte. "Heb je je kleurboek? Je poppen?" Maddie knikte weer. "Okee dan kunnen we gaan. Oh heb je de tekening voor Simon ook mee?" Maddie schudde haar hoofd. Lily keek haar aan en liep toen snel naar de woonkamer. Ze haalde de tekening van de kleurtafel van Maddie en liep toen weer terug naar de gang. Ze deed haar jas aan, hielp Maddie in haar jas en strikte haar veters. Ze deed de tekening in haar handtas, ze keek even in de spiegel. Ze had nog steeds rode ogen, maar ze besteedde er geen aandacht aan. "Kom dan gaan we naar Simon." Ze deed de voordeur open, liet Maddie eerst gaan en deed toen de deur dicht. Ze belde aan bij Simon.

Angela Doyle
Sinds de ruzie tussen haar vriendinnen was ze opnieuw begonnen met het lezen van de krantenartikels over zichzelf die door de politie werd weggehaald bij haar moeder en broer, de herinneringen aan haar vader kwamen terug, waardoor ze vervult raakte van woede. Hij had haar achtergelaten net zoals Luke Maddie. Haar moeder Ivy kwam haar kamer binnen en nam de artikels af. "Doe jezelf dit niet weer aan Ans, kinderen kunnen hun ouders niet kiezen. Als die buurvrouw er niet was geweest, was je waarschijnlijk om gekomen. Maar nu ben je levend en wel onder ons en een prachtvrouw geworden. Geen zorgen meer." zei Ivy en ze kreeg van haar een kus op haar voorhoofd. Op dat moment ging de bel en Ivy ging open doen. Angela nam de tijd om terug rustig te worden en deed make-up op om haar rode ogen en zorglijnen weg te werken. Daarna ging ze naar de tuin en stond bij het grote hondenren te wachten op Brandon en Katie die doorgestuurd werden door haar pleegmoeder. "Hey Katie, ik ben Angela." zei ze en wist niet goed of ze haar hand moest uitsteken of niet. "Heb je al enige ervaring met honden?" vroeg ze toen. Het leek haar handig dat te weten, dan wist ze welke honden ze erbij moest halen en welke niet.

Brandon
"Ik ben Katie, je ziet er mooi uit, ik snap wel waarom Bran op je gevallen is." Brandon rolde even met zijn ogen en hoorde de vraag van Angie. Katie knikte. "Onze tante heeft een Golden Retriever, Balto, om de leegte in huis op te kunnen vullen. Sinds mijn oom is overleden en haar kinderen de deur uit zijn zocht ze gezelschap. Balto is heel lief, mijn beste maatje." Ze glimlachte en Brandon glimlachte ook. Balto was inderdaad altijd erg lief. Katie was zeer op hem gesteld. Hij keek even naar Angie en keek toen naar Katie. "Je vertrouwd op Balto he?" Vroeg hij toen en Katie knikte. "Met mijn leven. Hij zou mij geen kwaad doen."

Angela
Ze luisterde naar wat Katie zei en vond het vreemd dat ze beeldspraak gebruikte, mensen met autisme hadden daar meestal grote moeite mee. Hoe dan ook, iedere persoon met ASS was anders, dus ergens was het wel mogelijk. Terwijl ze verder luisterde naar Katie, floot ze hard met haar tong en niet veel later stonden de acht honden kwispelend voor het hek. Angela deed het hek open en alle honden bleven mooi staan. "Old Jack, OK" zei ze en een witte husky met zwarte vlekken kwam naar haar toe. Ze deed het hekken terug dicht en gaf Jack het bevel om te gaan zitten. De hond deed het en ze keek naar Brandon en Katie. "Katie, Bran. Dit is Old Jack. Hij is 10 jaar oud en daarbij de oudste van de roedel. Hij is dol op rennen en heel lief. Hij verdraagt veel." zei ze en keek toen naar de andere, niet goed wetend of ze er een tweede bij moest halen. "Alle honden zijn sterk en snel, mijn vader gebruikt ze in slede races." zei ze. "Houden we het bij Old Jack of wil je de andere ook leren kennen?" vroeg ze en merkte dat de jongste hond erg wild begon te doen. "Af!" riep ze, maar het hielp niet. Angela zuchtte, moest hij dit net nou nu gaan doen...

Brandon
Katie keek hem wat gespannen aan. "Kom dan gaan we samen naar Old Jack." Zei hij en hij pakte lief de hand van Katie. Hij liet Old Jack aan zijn hand snuffelen en aaide de hond uiteindelijk. "Hij doet niks. Toe maar." Hij keek toe hoe Katie langzaam haar hand bij de hond haalde. Old Jack snuffelde er even aan. Toen aaide Katie rustig de hond. "Goedzo." Ze glunderde helemaal toen Brandon dat zei. Haar gezicht betrok toen de jongste hond heel druk ging doen. Ze begon te trillen. Brandon liep rustig naar haar toe. "Je hoeft niet bij die drukke hond." Katie keek hem aan. "Ik word voor bangerik uitgemaakt op school." Brandon keek even naar Angie en keek toen naar Katie. "Jij bent helemaal geen bangerik. Moet je eens zien hoe ver je bent gekomen. Je bent niet meer bang voor Balto en ook niet voor Old Jack. Ik vind je heel erg dapper. Misschien kunnen we het nu even op Old Jack houden. Dan kun je daar beter kennis mee maken. Is dar een idee?" Katie knikte. Hij keek even naar Angie en knikte als teken dat het goed was.

Simon
Simon was bezig met wat simpele stemoefeningen. Binnenkort zou hij een tijdje gaan wonen in Melbourne, omdat elke dag over en weer vliegen te vermoeiend zou zijn. Terwijl hij zingend door de kamers liep, hoorde hij plots de deurbel en herinnerde dat hij de hele avond op Maddie moest passen. Rustig liep hij naar de voordeur, keek nog even voor de zekerheid door het raampje om te zien wie het was en deed toen open. "Hallo dames, kom binnen." zei hij met een glimlach en deed een stap opzij zodat ze naar binnen konden komen.

Angela Doyle
Angela liet de twee alleen met Old Jack en ging de hondenren in. Alleen de enthousiaste hond was er nog, de rest was ondertussen weer weg. "Aandacht te kort?" zei ze tegen de hond en haalde toen een tennisbal uit haar zak. "Clover liefje, deze is voor jou." zei ze en gooide de bal ver weg. De zwarte Husky ging er als een speer vandoor en keerde snel terug met de bal on haar muil. Angela ging op haar hurken zitten en stak haar hand uit. Clover legde er de bal netjes in. "Goed zo meid." zei ze, terwijl ze de hond beloonde met een stevig knuffel. Daarna nam ze een stuk touw en liet de hond het vastnemen. Zelf hield ze het andere eind vast. De twee begonnen te touwtrekken, Clover gromde van plezier. Daarna liet Angela los en sprong de hond tegen haar waardoor ze omviel, clover kwam meteen boven haar staan, zodat ze niet recht kon. Angela speelde nog even met de hond tot ze haar hand ophief en zo de hond deed stoppen. Ze ging recht staan, zei tegen clover dat ze flink was en kwam toen terug de hondenren naar buiten. Ze keek om en zag dat Clover wat rustiger was nu en ging spelen met de anderen. Ze keek naar Katie "honden zijn als mensen, ze hebben net als ons gevoelens en het speciale is dat honden precies aanvoelen hoe jij bent. Honden voelen angst aan, maar ook verdriet, pijn en geluk. Clover voelde aan dat je bang was en dan wordt ze enthousiast om je te troosten en af te leiden. Ze wilde gewoon wat spelen en affectie krijgen." zei ze en glimlachte even, niet goed wetend of Katie het wel begreep en of ze haar wel aanvaardde.

Brandon
Brandon keek even naar Katie en keek toen naar Angie. "Geef mij maar Old Jack." Hoorde hij Katie toen zeggen. Hij knikte en liet Katie met Old Jack spelen. "Uhm Angie wat ik aan je wilde vragen he. Ik ga uit eten vanavond met mijn gezin, mama is weer thuis. Lijkt het je leuk om mee te gaan? Dan leer je mijn moeder ook kennen. En ik zou het leuk vinden als je mee ging." Hij gaf haar een kus en keek toen even naar Old Jack en Katie, dat zat wel goed. "Katie heeft zoiezo een angst voor honden ontwikkelt. Ze is een keer gebeten door een hond, hoewel ze het speels bedoelde. Sindsdien is Katie bang geworden voor honden en trilt al bij het woord. Het ligt dus niet alleen aan haar autisme. Ze kan het goed vinden met wat oudere honden. Balto is 7 bijvoorbeeld. Dat gaat gewoon goed, maar bij te drukke honden wordt ze gewoon gek."

Lily
"Fijn Simon dat we vandaag konden komen. Aangezien je het zo druk hebt met de musical." Ze glimlachte en liep toen naar binnen. Ze veegde haar ogen nog een keer af en hielp Maddie met haar jas. Ze hing hun jassen op de kapstok en keek even naar Simon. "Maddie is altijd blij als we naar jou toe gaan. Aangezien wij toch met elkaar gaan praten, heeft Maddie wat kleurtjes en poppen meegenomen." Maddie keek even naar Simon. "Simon, ik heb een tekening voor je gemaakt, omdat je altijd zo aardig naar ons bent." Lily haalde de tekening uit haar tas en gaf hem aan Maddie zodat ze hem aan Simon kon geven. "Alsjeblieft." Zei ze nog. Lily glimlachte en keek even door het huis. Ze zou Simon missen als hij een tijdje hier niet meer zou zijn vanwege de musical. "Kom Maddie dan gaan we naar de woonkamer." Ze liep Maddie voor naar de woonkamer en keek toe hoe Maddie aan de keukentafel ging zitten en met haar kleurboek aan de slag ging. Lily ging uitgeput op de bank zitten. Ze werd gek van al die emoties de laatste tijd. Ze was boos op Sam, ze moest veel werken, Maddie moest veel naar de buitenschoolseopvang, op de een of andere manier kon ze gewoon die ruzie met Sam er niet bij hebben.

Angela Doyle
"Honden zijn zoals de mensen die ze opvoeden, maar de meeste jonkies zijn wat onstuimig." zei ze toen en kon zich niet in beelden dat Katie een wond zou over gehouden hebben van een speelse beet, als het speels was dan bijten ze meestal ook niet door. Toen hoorde ze de vraag of ze met hun mee wilde gaan eten en ze voelde angst opkomen, wat ze vakkundig verstopte. "Ik weet niet, is dat niet wat te veel voor je moeder? Ze is pas terug thuis en dat is al aanpassen en als je mij daar nog eens bij zet is dat nog eens aanpassen. Doe dit niet beter stap voor stap bij haar?" vroeg ze en dacht aan haar lange tijd van aanpassing en toen was ze nog maar 5 geweest.