My life as a teenager (sfam)

Gabriel

"Het spijt me wel." Hij keek naar de grond. "Dat weet ik ook wel, maar daarom moeten we er juist zo veel mogelijk zijn en je helpen. Je bent nog jong, je rent het niet alleen. Ik twijfel echt niet aan je of je een goede moeder bent. Alles behalve maar je bent pas 17!" Gabriel was zo met zijn hoofd bij het idee dat zijn dochter zwanger was dat die de opmerking over Lauren niet meer hoorde. "Als jij wilt varen, dan gaan we varen. Die paar uur maken ook niet meer uit." "Dat is heel normaal, lieverd. Ik was oom bang. Elke keer weer. Maar alles komt goed. Je zal uitkijken naar zijn komst, naar de echo's en alles. De babykamer inrichten. Ik zal iets moois voor je kindje schilderen. OMG! Ik wordt gewoon opa!"

Jasper

Jasper was met Bailey gaan wandelen. Hij kwam terug op het moment dat Noah net wakker was geworden. Het kleine jongetje keek verbaasd om zich heen. "Mama?" Hij ging bij Noah zitten. "Wees maar stil, Noah. Papa is hier. Mama is er niet, sorry." Noah keek hem vreemd aan maar keurde het wel goed. "Die live mevrouw is je oma en dat hondje is Bailey." Bailey kwam een kijkje nemen en likte Noah in zijn gezicht. Noah moest lachen. "Bah. Hondje." Jasper glimlachte. Bailey had Noah zijn interesse gewekt dus die zat hem te aaien. Jasper zuchtte. Gelukkig zat dat goed.

Sjoerd
Sjoerd kwam met Amy en Simon uit de auto, zijn twee kinderen. Amy was 17 en Simon was 15. Eva, zijn vrouw, moest werken in haar kapsalon en hij zou gezellig bij zijn broer en schoonzus op bezoek gaan. "Simon neem je je Nintendo DS wel mee naar binnen? Ik wil niet dat hij gestolen wordt en Amy vergeet jij je boek niet mee naar binnen te nemen? Ik weet dat je er zo dol op bent." Amy schudde haar hoofd en nam haar boek mee uit de auto. Sjoerd belde aan bij het huis van zijn broer en schoonzus en nichtjes en neefje. Thomas zou over een paar uur thuis komen.

Alexis
"Ik ben hartstikke jong. Jonger dan mama was toen ze Chris kreeg of toen ze mij kreeg." Alexis zuchtte diep en keek haar vader aan. "Ik wil alleen varen als jij ook wilt varen. Anders wil ik naar huis. Ik wil dit zo snel mogelijk aan mama vertellen en aan mijn zusjes. Alhoewel ik vrees meer voor mijn zusjes dan voor mama. Maar toch ben ik bang dat mama boos wordt of zegt dat ze dit al heeft aan zien komen." Alexis pakte de hand van haar vader en kneep er in. "Ik ben daar niet bang voor, ik ben bang voor Jason, bang dat hij me pijn gaat doen. Dat hij het kindje van me weg haalt. Ik verheug me op de komst van de baby, op zijn of haar kamertje." Ze keek haar vader streng aan. "Pap ik wil niet dat de baby opgevoed wordt met lelijke woorden." En ze begon te lachen door haar tranen heen.

Jasper

Jasper lag op de grond met zijn zoontje en Bailey te spelen. Ze hadden de grootste pret.
Hij stond op toen de bel ging omdat zijn moeder boven bezig was met de was.
Hij had al z'n vermoeden wie het waren. "Hoi oom Sjoerd. Kom verder." Hij draaide zich om naar Noah. "Noah, wees lief voor Bailey." Hij deed een stapje aan de kant zodat iedereen naar binnen kon.

Gabriel

Gabriel knikte. "Soms gebeuren die dingen." Hij haalde even zijn schouders op.
"Dan gaan we wel naar huis, anders wordt het ook niks meer. We gaan gauw samen varen, beloofd.
Het is beter om het nu meteen te vertellen." Gabriel knikte. "Maak je geen zorgen. Stress is ook niet goed voor de baby." Gabriel glimlachte even. "Mijn excuses!" Hij hield Alexis overeind. "Zullen we dan maar gaan?"

Sjoerd
"Hallo neef Jasper." En hij grijnsde. "Je weet dat je me Sjoerd mag noemen he." Hij liep naar binnen en hing zijn jas op. Bailey begroette hem vriendelijk. "Jo Jasper!" Zei Simon en Simon ging op de bank zitten en Amy ging op een stoel zitten. Amy was vrij verlegen, zelfs naar familie. Maar naar hem praatte ze erg veel. Simon kon ook heel veel praten en was heel open naar de mensen toe. "Van wie is dat leuke jongetje? Waar zij Jade, Julia en je moeder?"

Alexis
"Jep we gaan gauw varen, als we beide wat helderder zijn in ons hoofd." En ze glimlachte naar haar vader en keek haar vader dankbaar aan toen hij haar hielp op staan. "Stress is niet goed. Ik heb trouwens wel hulp gehad. Ik heb met Jade gebeld, zij wist het als eerste, omdat ik het wel aan iemand kwijt moest. Jade had beloofd om niks te zeggen maar ze zei wel dat als ik het niet zou vertellen dat zij dat wel zou gaan doen. Jade was toen de persoon aan wie ik behoefte had." Alexis slikte. "Niet dat ik jullie niet vertrouwde maar... Nou ja je snapt me wel."

Gabriel

Gabriel knikte. "Volgend weekend ofzo. Dan ben ik vrij." Gabriel knikte. "Ik ben blij dat je het toch aan Jade hebt verteld en je haar in vertrouwen hebt genomen. Ik snap dat je het niet meteen aan ons wilde vertellen. Je moet Jade straks maar even bellen dat ze het niet langer geheim hoeft te houden." Hij zocht ze sleutels in ze broekzak. "Laten we maar gaan. Hoe eerder je er ook vanaf bent."

Jasper

"Weet ik, maar..." Hij wees naar Noah. "Er moet een klein jongetje manieren aangeleerd woorden en de personen in zijn leven." Hij zei ze neefje en nichtje gedag, sloot de deur en liep toen naar binnen. "Willen jullie iets te drinken?" Jasper keek naar zijn schoenen. "Uhh, blijkbaar van mij. Het is een ingewikkeld verhaal. Ik leg het nog wel uit. Mama is de was doen. Juul op date en Jade is Amsterdam in met Mike."

Sjoerd
Hij keek vragend naar Jasper en keek naar Noah. "Is die van jou?" Hij keek naar zijn kinderen en zag dat Simon zijn nintendo ds in zijn tas had gestopt en hem verbaasd aan keek. "Jij was toch homo?" Vroeg Simon rustig. Sjoerd keek zijn zoon bestraffend aan. "Jasper hoe komt dat kereltje van jou?" Vroeg hij kalm. Amy keek even naar Jasper. "Water alsjeblieft." Sjoerd zuchtte diep. Amy dronk alleen maar water en ze at niet veel. Hij en Eva maakte zich zorgen om hun dochter, ze hadden geprobeerd om er over te praten, maar het lukte niet. "Julia op date? Wat gezellig en heeft Jade ook een date?"

Alexis
"Dan moet ik wel vrij vragen. Ik werk namelijk op zaterdag en zondag in de pottenbakkerij in de stad. En dit weekend had ik vrij, omdat ik recht heb op een weekend vrij per maand. Maar goed ik ga kijken wat ik kan doen. Komt wel goed. Ik heb nog nooit vrij gevraagd dus dat komt wel goed." Alexis knikte. "Ik heb daarnet Jade al geappt dat ik het tegen je zou zeggen vandaag. Ik weet niet of ik het tegen mama moet vertellen. Ze is druk aan het werk en alles. Ik kan het gewoon niet vertellen, ik weet gewoon niet hoe."

Gabriel

"Als het niet kan, dan gaan we gewoon een andere keer. Of we gaan door de weeks naar de bioscoop zoals we gepland hadden." Gabriel knikte. "Ik ben blij dat je het eerlijk wilde vertellen ook al loog je eerst." Gabriel krabde op zijn achterhoofd. "Je kan het beter eerlijk vertellen, hoe moeilijk het ook is. Je kan het niet blijven verbergen. Vroeg of laat komt ze er achter. Ze wordt boos, uiteraard. Maar ze zal het ook moeten accepteren." Gabriel maakte de auto open zodat ze in konden stappen en weer naar huis konden.

Jasper

Jasper knikte tweemaal. "Klopt! Ben ik ook en toch is het van mij." Jasper zuchtte. "Om een lang verhaal kort te houden. Noah's moeder heeft me zo dronken gevoerd tijdens het kamp in de eerste dat ik me er niks meer van herinner. Toen is ze dus met me naar bed geweest en zwanger geraakt. Twee jaar later staat ze opeens voor de deur en duwt ze Noah in me handen met de geboorteakte en een DNA - test om hem vervolgens te peren. Ik wist niet van zijn bestaan af tot nog geen twee uur geleden." Hij liep naar de keuken om een glas water voor Amy te halen. "Haha, nee. Mike is de beste vriend van Jade, al jaren. Mike valt op mannen."

Sjoerd
"Hebben de docenten niet gemerkt dat er alcohol aanwezig was? Ik bedoel docenten horen dat op te merken. Tis verboden." Sjoerd was docent geschiedenis op een middelbare school in Amsterdam. Hij had regelmatig meegemaakt dat er leerlingen drank meenamen naar kamp of naar een schoolfeest. Ze hadden de drank afgepakt en de leerlingen die drank mee hadden naar huis gestuurd. Sjoerd keek even naar Amy die dankbaar het glas water aannam. "Ik kan goed begrijpen dat je nu niet zo goed weet wat je er mee moet. Tenminste ik zou het niet zo goed begrijpen als iemand plots met je kind voor de deur staat, zegt dat hij van jou is en dan pats boem weg gaat." Simon keek even naar Jasper. "Wat een bitch." Sjoerd keek zijn zoon bestraffend aan. "Wat pa het is toch zo?" Sjoerd zuchtte diep. "Je hebt gelijk maar zulke woorden wil ik niet horen, dat weet je." Hij keek even naar Bailey en keek toen weer naar Jasper. "Is dat die vriend die pabo doet? Tenminste zoiets had je vader een keer verteld. Dus Jade heeft nog niemand op het oog? En Julia wel? Begrijp ik dat goed? Mijn stille nichtje Julia heeft iemand op het oog."

Alexis
"Ik vraag of het kan en anders gaan we gezellig samen naar de film en naar die nieuwe Italiaan in de stad, ik heb daar met Sophie eens gegeten en het was echt verrukkelijk en helemaal niet duur." Alexis keek haar vader aan. "Ik wilde er niet over liegen pap, ik wilde weten wat ik zelf wil. En ik heb besloten twee maanden geleden dat ik het hou ook al ben ik zeventien. Ik kan het gewoon niet over mijn hart krijgen om mijn kind weg te halen of weg te geven aan een ander." Ze stapte de auto in en klikte de gordel vast. "Ik begrijp het als mama boos is, maar ik wil niet dat ze boos op mij is, maar ik wil dat ze boos is op Jason."

Jasper

"Mochten we ook niet, maar tijdens het kamp lette de leerkrachten amper op ons. Ze hadden zelf ook wijn en alles meegesmokkeld." Dat herinnerde die zich wel. Jasper knikte. "Ik snap er ook niks van, het dringt niet tot me door. Maar de werkelijkheid staat niet stil." Jasper grijnsde. "Dat zou ik ook gezegd hebben." Jasper knikte. Hij was inmiddels weer gaan zitten. "Zo ver wij weten heeft Jade niemand op het oog. Haha, dat dacht ik ook. Maar ze is echt gelukkig nu ze hem kent."

Gabriel

Gabriel knikte. "Is goed. We zien het wel. Ik hoor het wel." Gabriel knikte. "Ik snap het en begrijp je keuze. Ik zou het ook niet kunnen, hoor meis. Het is heel begrijpelijk, hoe jong je ook ben. En hoe jong je ook bent, we zijn er voor je altijd en zullen je altijd helpen. Ik weet niet hoe je moeder zal reageren, dat kan ik niet voorspelen maar ook mama zal bijdraaien en voor je klaar staan."

Thomas
"Goed morgen gaan we verder met de spaghetti en met de salami pizza, beide van het kindermenu. Kijk thuis goed naar het recept en dan zie ik jullie morgen om half 9 weer." Een paar leerlingen hadden nog wat vragen en na die vragen beantwoord te hebben liep het lokaal leeg. Hij hing zijn schort op en liep naar zijn kantoor. "Michael jij krijgt de leiding vanavond, als er wat is dan bel je me." Michael was na hem de leidinggevende. Als Thomas er niet was had Michael de leiding. "Is goed Thomas. Het schijnt druk te worden." Thomas knikte. "Goed als het echt de spuigaten uit loopt, bel me dan op mijn werktelefoon, als het niet dringend is, dan thuis." Michael knikte en Thomas liep het restaurant uit. Hij liep richting zijn auto en reed richting huis. Hij stapte het huis binnen en Bailey begroette hem enthousiast. "Hey meis. Beetje goed op het huis gepast?" Hij hing zijn jas op en begroette zijn familie. "Aah dus dat is kleine Noah?" Vroeg hij toen hij een jongetje op de bank zag zitten. "Ja, ik ben Noah!" Zei het jongetje enthousiast. "Dag Noah, ik ben opa Thomas." Hij kon maar beter eerlijk zijn en zeggen dat hij zijn opa was.

Alexis
"Het komt wel goed pap. Ik blijf toch nog thuis wonen, dat weet je." Niet veel later kwamen ze aan bij hun huis. Ze stapte uit de auto en keek naar hun huis. Ze moest het aan haar moeder gaan vertellen, haar moeder die nu in haar praktijk zat en mensen aan het helpen was. Mensen met problemen, mensen zoals zij, meiden die ook zwanger waren en het psychisch niet aan konden. Wat nou als zij straks daar ook zat? Ze schudde haar hoofd, daar moest ze gewoon niet aan denken. Ze haalde de deur van slot en liep naar binnen. "Goed meneer Stevens dan zie ik u volgende week vrijdag om 15.00. Lees het formulier goed door en praat er goed met uw vrouw over. U ook een fijne dag." En Alexis liet een meneer naar buiten en zag haar moeder in de hal staan. "Zo nu al terug?" Haar moeder keek bedenkelijk en Alexis slikte. Ze haatte die blik van haar moeder. De blikken van haar moeder zeiden altijd meer dan dat haar moeder zei. "Uhm ja, ik wilde je wat vertellen. Iets wat ik moet vertellen." Haar moeder zuchtte diep. "Kan dat niet wachten? Ik heb over een uur weer klanten." Alexis keek de andere kant op, ze had gehoopt dat haar moeder gewoon normaal zou reageren en niet als de moeder die een eigen praktijk had en die dus elk moment klanten kon hebben. "Mam het is dringend." Zei ze zachtjes. Haar moeder keek richting haar man. "Weet jij hier van?" Hoorde ze haar moeder aan haar vader vragen.

Gabriel

"Als je het maar uit je hoofd laat om het huis uit te gaan nu je een kind verwacht.", sprak die er streng toe. Ook zonder had die er het huis nog niet uit gelaten. Niet veel later kwamen ze terug. "Ja." Meer hoefde er niet over kwijt. "Rose! Kan je niet heel even tijd vrij maken voor je dochter die je dringend wat moet vertellen? We weten dat je klanten hebt maar ik 5 a 10 minuten te veel gevraagd?" Gabriel knikte. "Ook pas net." Hij legde een hand op de schouder van Alexis. "Vertel het er nou maar."

Jasper

Jasper keek op toen de deur openging. Blijkbaar was zijn vader eerder terug dan verwacht. Zijn moeder kwam net terug naar beneden van de was doen. Noah had Thomas een handje gegeven en was toen weer met Bailey gaan spelen. Hij kon het Noah ook niet kwalijk nemen. Wat moest het anders als die nog geen speelgoed had en ze net kende.

Alexis
Alexis ging op de bank zitten. Haar moeder ging in haar gebruikelijke stoel zitten. "Ik ben zwanger van Jason." Zei ze zachtjes. Haar moeder keek haar vaag aan. "Hoor ik dat goed? Ben je zwanger van Jason? Die jongen waar je het mee hebt uitgemaakt." Alexis knikte. "Alexis Rachel Steward, zo hebben we je niet opgevoed jonge dame." "Mam alsjeblieft, ik wilde dit niet. Hij dwong me. Je had gelijk hij was een monster. Ik mocht van hem de pil niet slikken..." "Dat zie ik ja." "Mam alsjeblieft! Luister naar me. Geef mij een kans om het uit te leggen." En ze keek haar moeder smekend aan die al was opgestaan. "Vooruit dan. Ik luister." En haar moeder ging weer zitten. "Je weet toch dat ik niet lekker was 2 maanden geleden?" Haar moeder knikte. "Ik heb altijd de pil geslikt. Jason heeft mij een keer gemept, maar dat terzijde. Op een avond wilde hij het doen, hij wilde een kind. Ik wilde dat niet, en hij vond dat ik moeder moest zijn, zeker na dat we een halfjaar, bijna een jaar hadden. Ik wilde me niet uitkleden, hij heeft mij uitgekleed, ik huilde en stribbelde tegen. Ik wilde het niet. Hij zat aan me en met zijn vingers... Nou ja laat maar dat wil ik niet eens vertellen. Ik wilde hem niet toelaten, niet op deze manier. Hij sloeg me en zei dat ik hem moest toelaten, om zijn familie in ere te houden. Hij stonk naar drank en rook. Ik gaf me over na nog een klap. Maar hij vertrouwde het niet, hij bond me vast, met mijn handen aan het bed zodat ik hem niet weg zou slaan. Hij gaf mij een kalmeringspil zodat ik rustig werd en niks tot weinig er van zou kunnen herinneren. Hij bond mijn mond vast en toen ging hij aan de slag. Ik hoorde hem en voelde hem. Hij deed het niet zachtjes. Ik weet niet meer hoe ik thuis ben gekomen, maar na twee maanden werd die avond mij weer helder. Mam je moet me geloven dat ik dit niet wilde." Haar moeder keek haar aan en ging bij haar op de bank zitten. "Lieverd, je hebt dapper gestreden. Jij kon er niks aan doen." "Ik heb serieus overwogen om het weg te halen mam. Maar toen ik het 'wormpje' zag kon ik het gewoon niet. Ik was bijna een moordenaar." "Lex wij gaan je helpen, je kunt op papa en mij vertrouwen. Wij zorgen er voor dat die Jason jou geen pijn meer kan doen. Ga naar bed lieverd, je ziet er moe uit." Alexis knikte. "Bedankt voor je begrip mam." Zei ze en ze gaf haar ouders een kus en liep toen naar boven. Toen ze boven was hoorde ze haar moeder huilen. "Gabe, ons lieve kleine meisje, wordt moeder. Ik zie aan haar ogen dat ze dit helemaal niet wilt."

Thomas
Hij stond op en gaf Amberley een kus. Hij ging toen weer op de bank zitten. Noah was druk bezig met Bailey. "Ik heb nog wel speelgoed liggen boven, toen jullie klein waren. Op zolder liggen die spullen, die mag hij wel gebruiken. Ik ga het even halen." En hij liep de trappen op naar zolder en kwam terug met een doos met grote blokken, duplo en knuffels. Hij legde het op de grond. "Kijk eens Noah, dan kun je gaan bouwen en met de knuffels spelen." Hij legde een speelgoedkleed uit zodat Noah er op kon spelen. Noah ging onderzoekend naar de speelgoedbak en gooide hem om.

Gabriel

"Ga maar! Ik kom nog wel even bij je kijken. We vertellen het vanavond wel aan je zusjes."
Hij keek ze dochter na. Gabriel zuchtte. "Ik weet het, maar wat kunnen we er aan doen? Ze wilt het houden, we kunnen er niet dwingen. Je zou het zelf ook niet hebben gekund. Ik niet in elk geval. We moeten er nu voor der zijn, ze heeft het al moeilijk genoeg. Ze is bang dat Jason op het kind uit is." Hij sloeg een diepe zucht. "Ik ben blij dat je zo lief reageerde. Het goed opnam."