My life as a teenager (sfam)

Julia
Julia glimlachte naar Jasper en omhelsde haar moeder en broer. "Ik ben ook echt heel blij. Ik had dit niet verwacht." Ze keek naar Noah en gaf hem een kusje op zijn neus. Noah veegde de kus met zijn handjes af en trok even een vies gezicht. Julia begon te lachen. "Het is inderdaad nog wel ergens goed voor." Ze glimlachte en keek even naar Jasper. "Kunnen we nog even langs de boekwinkel? Ik zag dat ze de boeken van Pretty Little Liars in de aanbieding hadden en ik heb net mijn loon van het restaurant binnen gehad waar ik werk. Ow en ik wil even kijken voor het boek The Mazerunner en voor nieuwe kleren en schoenen."

Jade
"Jemig wat een zeikmens was dat zeg." Ze kwamen al pratend weer bij haar huis binnen. "Echt waar. Ja u had van tevoren kaartjes moeten reserveren. Terwijl er ik weet niet hoeveel plekken nog vrij waren voor vanavond aan het balkon. Had ons gewoon dat gegeven." Jade knikte. "Ja en dan zat ze ook nog eens vies kauwgom te kauwen. Ik bedoel hallo wie doet nou zoiets?" Ze keek op toen haar moeder, broertje en zusje in de hal stonden. "Oeps sorry. Nou we zijn weer terug." Mike knikte. Zijn blik ging naar Noah. "Wie is dit schattige mannetje?" "Noah!" Riep Noah vrolijk. "Dag Noah, ik ben Mike. Je neefje?" En hij keek Jasper vragend aan. "Mam Mike en ik koken vanavond, is dat goed? Of kookt papa of eet hij niet thuis? Alweer."

Amberley

"Je hebt het verdiend, meis. Je kan meer dan je denkt."
Ze glimlachte. Ze was echt trots op de dochter.
Ze lachte hoofdschuddend om de actie van Noah. Dat deed Jasper ook altijd toen die klein was. "We gaan eerst het hoognodige kopen voor Noah, dat is het belangrijkste. Dan zien we wel weer verder." Amberley keek op toen haar dochter en Mike binnenkwamen. "Ik dacht dat jullie naar een musical gingen?!?", vroeg ze verbaasd. Niet meegekregen dat ze geen kaarten hadden kunnen regelen. "Prima! Geen idee wat je vader doet, dat moet je hem maar vragen. Volgens mij is die boven. Wat gaan jullie koken?" Ze bedacht zich nu pas dat Mike vroeg wie Noah was. "Dat is mijn klein zoon, Mike. Lang verhaal. Leggen we nog wel uit. We stonden op het punt om weg te gaan of zal ik alleen met Noah gaan zodat jullie kunnen bijpraten?"

Charlie

Charlie haalde de schouders op. "Ik heb zo'n vermoeden dat ze bij Jason is. Gezien dat: "Het is voor je eigen bestwil." Charlie zag dat Alexis terug appte. "Grote kans dat ze de telefoon weer uit heeft gezet."
Charlie rolde met de ogen. "Alsof Lauren toch wel niet doet wat ze wilt." Charlie keek op. "Lauren?"

Nee, het was Lauren niet. Die was onbereikbaar. Het was "tante"Amberley die appte:

Haay, meis. Blij om te horen dat je het hebt verteld. Dat was ook beter dan het geheim houden. Ik ben al lang blij dat je mij en Jade in vertrouwen heb genomen. We vertellen papa en mama nog wel dat ik het wist. Geen haast. Praat eerst maar eens met ze over hoe het nu verder gaat. Als er iets is kan je altijd bij mij terecht. Ik ben er voor je! Succes met pap en mam. XX

Gabriel


Gabriel dacht terug aan de bewuste avond. Hij had er totaal niks van meegekregen maar was dan ook pas laat thuis geweest en meteen naar bed gegaan. Gabriel zuchtte. "Ik kan wel boos worden maar dat heeft geen zin meer. Het is gebeurd, je draait de tijd niet meer terug. We moeten er nu het beste van maken, ook al zullen we de droom van Alexis moeten breken. Zij weet ook dat het niet anders kan. We vinden wel een oplossing, die is er altijd."

Jade
Jade keek even naar Mike en keek toen naar Noah. "Hmm ja leg maar een andere keer uit." Ze keek haar moeder aan en zag dat ze Alexis had geappt. Haar blik ging naar Mike. "We dachten aan macaroni." Mike knikte. Jade keek weer naar haar moeder. "Ja is goed we gaan naar boven zo. Uhm nee we konden geen kaarten krijgen. Mevrouwtje Kauwgomkauwer zei dat we hadden moeten reserveren en er waren geen kaarten meer. Terwijl dat Mike kon zien dat er kaarten voor de vierde rang waren. Maar we hadden allebei geen zin in gezeik dus zijn we weer naar huis gegaan. Net op tijd voor eten koken. Julia at je nou mee?" Julia schudde haar hoofd. "Date?" Julia knikte. Jade knikte eventjes en keek toen naar Mike. "We zien jullie straks." En ze liep met Mike richting boven, richting de studeerkamer van haar vader. De deur stond op een kier. "Natuurlijk meneer Stevensen. Natuurlijk kunt u vanavond langs komen voor inspectie. Is goed, ik zie u over een halfuur." Haar vader stond op en liep de deur uit. Hij liep naar beneden. "Ik moet gaan, inspectie komt langs voor de keuken en wilt eten. Tot vanavond." Hij gaf Amberley vluchtig een kus en liep de deur uit. Jade keek naar Mike. "Okee, wij gaan dus koken."

Alexis
"Ik hoop voor haar dat ze niet naar Jason is gegaan." Ze zuchtte diep en zette de thee op haar nachtkastje en trok de dekens naar zich toe. Ze wilde het niet meer over die rot Jason hebben. Ze was bang dat ze weg moest van haar school. En dan? Welke opleiding moest ze dan gaan doen? Alexis keek haar zusje verdrietig aan. "Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was, door die echo, ben ik naar Amberley gegaan. Zij en Jade waren thuis. Ik moest het aan iemand vertellen. Ik kon het niet thuis doen. Pap en mam weten daar niks van, ik ga het ze nog wel vertellen. Maar beloof me dat je het niet verteld en beloof me dat je niet boos wordt op Lauren." Ze keek haar zusje smekend aan. "Ik wil zelf met Lauren praten."

Roselyn
Roselyn keek naar Gabriel. "Het spijt me. Ik had het moeten vertellen. Maar ik was boos op haar. Ik dacht dat ze zelf drugs had genomen. Ik was zo kwaad." Roselyn beet op haar lip. "Je had haar niet willen zien, ze keek zo verdwaasd, ze keek alsof ze een hert was waar elk moment op geschoten kon worden. Ik heb er helemaal niet bij stil gestaan dat hij... dat zij..." Ze keek naar de brief. "Ik weet dat we overal een oplossing voor vinden. Maar waar kan Alexis anders gaan studeren en welke studie moet ze dan doen? Je weet dat ze dit graag wilt."

Gabriel

"Rose, dacht je nou echt dat Alexis zo stom is om zelf drugs te nemen? Van Lauren zou ik het verwachten maar van Lexie? Nee! Dat gaat te ver. Ze is een slimme meid, die weet wat ze doet en drugs past niet in dat plaatje."
Gabriel haalde ze schouders op. "Waarschijnlijk kan ze pas weer dansen als de baby er is. Amber moest toen toch ook stoppen toen ze zwanger was van Jade. Misschien kan ze zo lang ergens anders de gewone lezen volgen. Als ze dan is bevallen kunnen we zoeken naar een andere dansopleiding."

Amberley

"Nee, mam, ik wil het nu vertellen.", hoorde ze de zoon zeggen, die vervolgens in het kort uitlegde hoe de situatie met Noah zat. "We wouden net weg gaan om wat kleertjes en luiers voor hem te kopen. Oh, uhh. Kan Mike vannacht bij jou slapen? Dan kan Noah op het matras uit de logeerkamer slapen." Ze keek van de dochter naar de jongen in kwestie. Amberley knikte. "Lekker!" Amberley schudde de hoofd. "Zonder! Geen slimme actie, zo lopen ze ook nog eens geld mis. Naja, nu zijn jullie gezellig thuis om te koken en mee te eten." Opeens kwam vluchtig de man lang. Ze zuchtte. "De inspectie kan je niet laten wachten. Tot vanavond." Ze glimlachte flauwtjes. "Jullie wilde toch al koken."

Charlie

"Het zou mij niks verbazen. Of ze is terug naar Dustin."
Charlie zuchtte. "Waarom heb je niks gezegd? Ik wil je ook helpen, zussie. Ik was echt niet boos geworden, hoor. Maar misschien was dit wel het beste. Je moet wel er met papa en mama over praten. Wees eerlijk tegen ze, Lex."
Ze zuchtte. "Ik weet niet of ik boos moet zijn op Lauren. In elk geval is ze niet slim bezig."

Roselyn
"Ze luisterde niet eens naar me, ze was aan het tekenen. Dat doet ze altijd als ze iets duidelijk wilt maken en het niet wilt zeggen. Maar ik weet niet wat ze aan het tekenen was." Ze liep naar haar bureautje, sloeg op het tafelblad en een la viel open. Ze haalde er blaadjes uit en gaf ze aan Gabriel. "Dit is wat ze tekende. Ik weet nog steeds niet wat het is. Je kent haar langer dan vandaag, als ze niks wilt vertellen, dan tekent ze het." Roselyn dacht na. "Gabe, we kunnen niet tot na het eten wachten, de hele dag is al een hel voor haar."

Jade
"Ja hun probleem." Ze keek naar Jasper en keek toen naar Mike. "Tuurlijk geen probleem." Mike glimlachte en keek even naar Jade en toen naar Jasper. Jade deed haar haar goed en keek toen weer veel betekenend naar haar moeder. "Wat was dat?" Vroeg ze zachtjes en ze wees naar de telefoon van haar moeder. Jade keek naar Jasper en liep naar de woonkamer en ging op de bank zitten. "Mam ik moet naar Edwin toe. Hij komt mij zo halen. We hadden afgesproken bij de bushalte, bij mevrouw Wiskers." Hoorde ze Julia zeggen. Julia gaf haar moeder een kus en liep de deur uit. Jade keek toen naar Jasper. "Woow dat is wel heftig. Dus Noah is jouw zoon?" En ze keek vragend naar haar moeder en toen naar Jasper.

Alexis
Alexis keek naar Charlie. "Ik wilde naar een volwassene. Ik wilde jou en Lauren er niet mee opzadelen en trouwens Lauren was bezig met Dustin." Alexis snoof haar neus en keek naar Charlie. "Lauren zou nooit meer naar Dustin gaan, niet na wat hij allemaal geflikt heeft. Jason zou kunnen. Ik hoop gewoon dat ze oppast. Het is mijn fout als ze in de problemen komt." Ze gaapte en keek naar de deur. "Ik weet dat ik eerlijk moet zijn. Maar ik weet niet hoe." Ze wreef in haar ogen en keek naar de deur. Ze voelde zich niet lekker. De hele dag was misselijk, had ze hoofdpijn. Ze stond op en liep naar de badkamer. Ze ging over de wc heen hangen en gaf over. Snel spoelde ze het door en liep naar haar slaapkamer en ging in bed liggen. Ze drukte Brillie stevig tegen zich aan. "Wil je papa halen? Heb het het gevoel dat ik koorts heb. Voel mij de hele dag al niet lekker." Zei ze huilend van onder de dekens.

Charlie

"Je gaat ook niet naar Lauren, maar naar mij!"
Charlie schudde de hoofd. "Het is niet jou fout, ze doet dit zelf. Ze ging zelf met Dustin. Dat appje zegt meer dan genoeg." Charlie rolde met de ogen. "Door je mond open te doen en de waarheid te zeggen!" Was er een andere manier dan? Charlie stond op en liep naar beneden maar was even snel weer terug. "Pap en mam zijn druk in gesprek, die ga ik echt niet storen!"

Gabriel

Gabriel nam de tekeningen aan, keek vluchtig en legde ze weer neer. "Ik kan die tekeningen niet bekijken. Kijk zelf, maar ze zeggen genoeg. Ook al zijn ze vaag, ze....
Ze probeerde ons op deze manier te vertellen wat er is overkomen, wat er is gebeurd."
Gabriel schudde de hoofd. "Kunnen we er niet beter even laten? Ze voelt zich al zo rot. kan ze dit er nu wel nog bij hebben?"

Amberley

"Inderdaad! Jammer. Naja, dan gaan jullie toch een andere keer. Die musical blijft nog wel even staan. Hebben jullie verder wel een leuke dag gehad?" Ze glimlachte lichtjes.
"Dank je, Mike. Je helpt ons echt."
Amberley haalde de schouders op. "O niks! Een college die jarig is en een bedankje terug stuurt.", loog ze. Ze ging niet over Alexis vertellen zolang ze het zelf niet had verteld.
Amberley knikte. "Ga maar! Doe je voorzichtig?!? Maak het niet te laat."
Ze zag de zoon knikken en hoorde hem zeggen: "Mijn naam staat op de geboorteakte en de DNA-test liegt niet. Ze liggen op tafel. Er is geen ontkomen aan."

Alexis
Alexis sloot haar ogen en na een tijdje deed ze ze weer open. "Sorry door die zwangerschap voel ik mij zieker dan normaal. Ik weet dat het hoort bij het eerste gedeelte." Ze drukte Brillie stevig tegen zich aan en keek even schuin naar Charlie. "Je mond open doen en het vertellen is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik wil het ze wel vertellen maar niet nu. Niet nu ze in gesprek zijn." Alexis zuchtte diep en speelde met Brillie zijn brilletje. "Ik hoop gewoon dat Lauren veilig thuis komt. Als dat niet het geval is, is het mijn schuld. Ik weet dat je nu gaat zeggen dat ze zelf gegaan is maar toch... Als Lauren niet van mijn zwangerschap geweten had dan was ze ook niet naar Jason gegaan." Ze balde haar vuisten en keek even naar een foto van haar en haar vriendinnen. "Ik spreek papa en mama toch wel bij het eten."

Jade
Jade keek even naar Mike. "Ik ga mijn spullen even naar jou kamer verhuizen. En mama bellen, ze zei dat Henry bijgekomen was." Jade knikte. "Doe je rustig aan?" Mike knikte en liep naar boven. Jade keek naar Jasper. "Jeetje wat heftig allemaal. Maar ik weet zeker dat Noah zich geen betere vader zou kunnen wensen. Dat hij veel van je gaat houden en wij helpen je er mee." Ze liep naar de tafel en bekeek de geboorteaktes. Het was dus echt waar. Ze keek naar Noah en keek toen weer naar Jasper. "Hij gaat een goed thuis hier krijgen. Als ik voor je op moet passen dan moet je het zeggen." Ze gaf haar broertje een knuffel. "Ow mam ik heb de brievenbus geleegd. Ik heb een uitnodiging van mijn school gekregen, je weet wel voor die uitvoeringsavond." Ze haalde de brief uit haar tas en gaf hem aan haar moeder. De rest van de brieven legde ze op de keukentafel.

Julia
Julia keek op toen ze getoeter hoorde. Edwin kwam aangereden met zijn auto. Ze glimlachte en stapte in. "Je ziet er prachtig uit." Zei Edwin tegen haar. Julia glimlachte en gaf hem een kus op zijn wang. "Jij ook." Zei ze met een lieve glimlach. Niet veel later kwamen ze aan bij het restaurant waar ze zouden gaan eten. "Goedenavond ik had gereserveerd voor twee personen." De man bij de deur knikte en hij liep hen voor richting de tafel. Ze zaten bij het raam. "Kan ik u iets te drinken aanbieden?" Julia knikte. "Een cola alsjeblieft." "En voor meneer?" "Een spa blauw." De ober knikte. "Komt in orde." Edwin pakte de hand van Julia vast. Julia had de nijging om terug te trekken, maar iets in haar zei dat ze dat niet moest doen. "Je bent een lief meisje Julia." Julia begon te blozen en ze glimlachte. "Je bent ook nog eens heel mooi." Julia beet verlegen op haar lip maar glimlachte toen lichtjes. "Ik vind je leuk. Meer dan leuk." Julia keek op en kneep in de hand van Edwin. "Ik vind jou ook heel erg leuk. Meer dan leuk." Edwin glimlachte. "Met jou wil ik mijn leven delen. Met jou zou ik de relatie aan willen gaan. Jij ook?" Julia boog voorover en zoende Edwin op zijn lippen. "Dat vat ik op als een ja." Julia knikte en Edwin glimlachte.

Roselyn
"Ik wilde er niet aandenken dat ze dit met Alexis gedaan hebben. Dat ze er niks tegen kon doen. Het deed mij pijn als ik er aan dacht." Ze keek op de grote wandklok en zuchtte diep. "Wie kookt er vanavond trouwens?" Ze wilde haar gedachten verzetten maar het lukte niet. Ze speelde met haar vingers. "En waar is Lauren?" Ze beet op haar lip en stond op en liep heen en weer. Ze dacht aan de tijd dat zij voor het eerste zwanger was. Het was voor hun allebei een onzekere tijd geweest. Als ze Alexis al zag leek het wel alsof ze zichzelf weer zag. Ze bleef staan en keek door het raam naar buiten. "Volgens internet zou Alexis zich langzaamaan weer dingen gaan herinneren. Misschien kan ze dan meer vertellen en kunnen we naar de politie." Ze kon haar tranen gewoon niet meer in bedwang houden. "Ik wil gewoon dat die Jason uit haar leven is en er niet meer in komt. Hij heeft Alexis pijn gedaan."

Gabriel

"Ik ook niet. Maar het is gebeurd, we kunnen de tijd niet terug draaien. Hadden we dit van te voren geweten dan hadden we er kunnen beschermen maar we kunnen niet tijd reizen. Al zou ik maar al te graag de tijd terug willen draaien." Gabriel zuchtte. "We hadden pizza voor vanavond."
Gabriel wees naar boven. "Op de kamer zins ze thuis is en een preek van mij heeft gehad over het feit dat ze nog geen vriendje hoort te hebben maar het wel had."
Gabriel schudde hevig zijn hoofd. "Wil je er alles opnieuw laten beleven? Dat kunnen we er niet aan doen. Ik zie die eikel ook liever achter slot en grendel maar dat kan ik Alexis niet aandoen. Dat kunnen wij er niet aan doen."
Gabriel's ogen schoten vuur. "Als ik die jongen tegen kom dan breek ik gegarandeerd zijn boten." Gabriel sloeg ene diepe zucht. "Als jij de tafel dekt dan haal ik de pizza's uit de vriezer en gooi ik ze in de oven. Dan kunnen we straks eten."

Amberley

Amberley keek even naar Mike. "Als je iets nodig hebt of we voor je kunnen doen geef je maar een kil. Sterkte! Wens je ouders dat namens ons." Amberley legde een hand op de schouder van der zoon. "Dat heb ik ook al tegen je broertje gezegd en Julia ook. Het komt wel goed. We hebben allemaal grote vertrouwen in hem. Jasper gaat ons nog verbazen."
Ze nam de brief aan en las het vluchtig door. "O ja, daar had je het van de week over. Natuurlijk komen we kijken."

Charlie

Charlie knikte. "Is niet erg. Jij kan er ook niks aan doen. Dat kleine gemene wezentje daar binnen moet gewoon wat liever voor je zijn. Lijkt op zijn moeder! Ook altijd vervelend!" en stak plagend de tong uit naar de zus. "Vertel het tijdens het eten. Lex, je kan niet blijven liegen! Ze zijn al een soort van boos en teleurgesteld. Maak het niet erger dan het al is!"
Ze keek de zus even doordringend aan. Charlie rolde met de ogen. "Ze was toch wel gegaan. Was het niet naar Jason dan was ze vroeg of laat terug gegaan naar Dustin. Je houdt er niet tegen. Ze is oud en wijs genoeg om de eigen beslissingen te nemen. Ze heeft er zelf voor gekozen en dan moet ze ook leven met de consequenties .

Alexis
Alexis keek haar zusje aan. "Het hoort er allemaal bij zei Amberley." Alexis zuchtte diep. "Ik herinner mij nu pas weer dat ik het tegen Amberley en Jade verteld hebt. Alles vanaf het moment met Jason en daarna is een groot zwart gat voor mij. Ik begin langzaam weer dingen te herinneren." Alexis ging rechtop zitten en keek even naar een poster van Lord of the Rings die aan haar plafond hing. "Papa en mama zijn niet boos op mij, ze zijn woedend op Jason. Ik kan er niks aan doen dat dit gebeurd is." Ze stond op en deed haar slofsokken aan. "Ik moet het ze vertellen. Ik ben gewoon bang dat ze nog bozer gaan worden, dan dat ze al zijn. En dan ook nog dat gedoe met die school."