My life as a teenager (sfam)

Lauren

"Bloom? Die is super lelijk! Zet dan step up op voor Channing Tantum of Twilight voor Taylor Lautner. Die zijn tenminste leuk. Ik hoop dat die jongen niet op Legolas lijkt. "
Ze schepte de bord vol nasi en begon er van te eten. Ze hoorde de uitleg van de moeder en de ogen van de vader naar de toe schieten. Ze moest er niet aan denken dat de ouders nu nog een kind kregen. Een baby die de boel snachts wakker zou gaan houden was al erg genoeg. Ze zag dat alle blikken op haar gericht waren. "Waarom kijkt iedereen naar mij?!? Misschien is het wel van Charlie." "Ik weet geen eens wat het is. Laat staan wat ik er mee moet. ", hoorde ze de zusje vel reageren. "Als het van mij was, wat dan? "

Jasper

"En ik zeg dat je het maar aan hem moet vragen want ik ga je het niet uitleggen. Zeg maar tegen pap dat ik geen honger heb. Noah eet wel als di wakker is. Dag Jade." Hij draaide zich van der af. Er eruit duwen had geen zin want dat kreeg die nooit voor elkaar. Hij zette z laptop aan en ging achter zijn bureau zitten.

Jade
"Verdomme Jasper, ik vraag het toch aan jou!" Riep ze naar hem. "Prima laat maar. Dan maar geen uitleg. Je kent hem geen eens!" Ze liep de trap af en keek even naar Julia die haar vragend aan keek. "Laat maar, uhm pap Jasper heeft geen honger en Noah eet wanneer hij wakker is." Ze zag haar vader zuchtten. "Julia neem jij een bord voor hem mee?" Julia knikte en schepte eten voor haar broer op en liep naar boven. Jade ging zitten en Toby keek haar vragend aan. "Jasper zegt dat jij Jasper wel kent. Is dat zo?" Toby schudde zijn hoofd. "Echt niet Tobias?" Toby schudde weer zijn hoofd. "Echt niet, ik weet niet waarvan ik hem moet kennen." Jade keek naar zijn gezicht, ze geloofde hem.

Roselyn
"Hij is niet van Alexis en Charlie heeft geen benul wat dit is tot nu. En hij is zeker niet van mij." Ze keek even naar Gabriel en haalde haar schouders op. Haar blik ging toen naar Lauren. "Lauren je weet dat je alles kunt vertellen aan ons." Ze keek even naar Alexis die knikte. Roselyn keek weer richting Gabriel. En na een tijdje keek ze weer naar Lauren. "Stel je bent zwanger dan kunnen we er over praten." Ze moest er niet aan denken dat haar oudste en middelste dochter zwanger zouden zijn. "En dan kunnen we je helpen." Ze keek naar Alexis die verder ging met eten. "Je had toch wel dat intakeformulier ingevuld voor de psycholoog?" Alexis knikte. "Ja mam, anders kan ze ook geen afspraak maken weet je nog?" Roselyn knikte. "Owja daar heb je gelijk in." En ze keek even verstrooid en keek toen weer naar Lauren. "Lauren, we willen het nu weten." Zei ze zachtjes.

Julia
Julia keek naar Jade en pakte een bord op. Het voelde niet goed. Ze liep naar boven maar Edwin hield haar tegen. "Weet je zeker dat je naar hem toe gaat?" Julia knikte. "Ik heb het gevoel dat hij me nodig heeft." Ze keek even naar Mike die knikte dat hij wel bleef wachten. Ze gaf Edwin een kus en liep verder de trap op. Ze liep naar de kamer van Jasper en klopte op de deur. "Jas? Mag ik binnen komen?"

Jasper

" Ik zeg toch dat je het maar aan dat doodleuke vriendje van je moet vragen. Die weet donders goed wat er aan de hand is. Hoef ik niet voor je te doen. Prima! Ik hoef hem ook niet te kennen. Ik weet beter wie hij is dan jij denkt." Hij wuifde zijn zusje na en richtte zich toen op zijn beeldscherm waar net een aflevering van Game of Trones begon af te spelen. Hij schrok zich dood toen er op de deur geklopt werd. Geïrriteerd keek die op. " Als Jade je stuurt mag je dat het bord laten staan en weer gaan."

Lauren

Lauren stond op. "Ik uhhh.. Het.. Maar..." Ze draaide zich van de ouders af. " Ja, ik ben zwanger en nee het is niet van Dustin of Jason. Ik weet niet wie de vader is. Het moet gebeurd zijn op een feestje.
Echt eerlijk, het was niet de bedoeling. Er moet wat mis zijn gegaan met de anticonceptie."
Ze keek van de moeder naar de vader naar de zusje. "Het spijt me." Ze zag de vader opstaan, ze brod en mok meenemen en naar boven vertrekken. Misschien maar beter ook anders kreeg ze een woorden golf over zich heen wie ze niet wilde horen.

Julia
"Nee ik ben door papa gestuurd en ik wilde uit mezelf al gaan. Ik had al het gevoel dat er iets mis was." Ze liep naar binnen en deed de deur dicht. "En je hoeft niet te doen alsof ik Jade ben." Ze zuchtte diep en keek even naar Noah die omdraaide en verder sliep. "Jasper ik voel dat er wat is, ik zie het aan je. Wil je vertellen wat er aan de hand is?" En ze keek haar broer vragend aan.

Roselyn
Roselyn keek even naar Lauren. "Je bent dus zwanger." Zei ze rustig. "Ik weet niet of ik je moet feliciteren of dat ik blij moet zijn voor je. Ik vind het heel leuk voor je. Dat zeker. Och mijn twee oudste meiden, beide zwanger." Ze keek naar Gabriel die naar boven liep met zijn eten en drinken. "Gabe..." Zei ze zachtjes. "Meiden ik ga naar jullie vader." Ze stond op en liep naar boven. Ze klopte op de werkkamerdeur en liep naar binnen. "Gabriel?" Ze deed de deur dicht en keek hem aan. "Ik zie dat je niet blij bent. Ik moet zeggen dat het voor mij ook een schok is maar..." Ze haalde diep adem en beet even op haar lip. "Bij Alexis zijn we ook niet weggelopen. Waarom nu wel bij Lauren?"

Alexis
Alexis keek naar haar moeder en vader die weg gingen. Daar zaten ze dan met zijn drietjes. Ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen. Het voelde een beetje gek zo. Ze ging bij Lauren zitten en keek haar zusje aan. "Gefeliciteerd." Zei ze zachtjes. Ze knielde bij haar zusje neer en pakte haar hand vast. "Papa draait vanzelf wel bij. Hij is denk gewoon... geschrokken." Ze wist ook wel dat haar vader boos was. "Wil je er wel achter komen wie de vader is?" Vroeg ze toen en ze keek even naar Charlie en toen weer naar Lauren. "Ik ben blij dat het niet van Jason is. Het is goed om te horen dat die goorlap niet aan je heeft gezeten. Anders had hij nog een klap gehad van mij."

Jasper

Jasper sloot zijn laptop af en ging op zijn bed zitten. "Sorry, ik ben gewoon echt kwaad. Ik wil me niet op jou afreageren." Hij nam het bord met patat aan en nam er een hapje van. "Ik denk niet dat je de waarheid wilt weten. Dan kan je Toby niet meer uitstaan. Of hoe het voluit ook mocht wezen."
Hij haalde een hand door zijn haar. "Toby en zijn vrienden zijn homohaters. Ze schelden je uit en het liefst willen ze je in elkaar slaan. Als ik ze zie ren ik snel weg. Ik weet 100% zeker dat hij daar bij hoort. Ik heb het zelf gezien!"

Lauren

"Nou, wat een felicitatie zeg. Jippie! Ik word er ook echt blij en vrolijk van. Je wordt alleen maar kost misselijk van zo'n zwangerschap. Dit wilde ik helemaal niet! Ik ben nog jonger dan Lexie. Hoe moet ik ooit in godsnaam voor een kind zorgen? Ik kan geen eens voor mezelf zorgen. Ik wilde pas kinderen als ik getrouwd was. Half bejaard! Ik weet geen eens wie de vader is. Ik wil niet dat het opgroeit zonder vader. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het kindje geen leven te schenken. Die heeft hier ook niet om gevraagd. Misschien moet ik denken over adoptie. Pap en mam kunnen geen vierde a vijfde kind aan. Dat wil ik ze ook niet aandoen. "

Gabriel

Gabriel had zichzelf opgesloten in zijn werkkamer. Waar die ook echt aan het werk was, tot Roselyn binnen kwam. Gabriel sloeg een zucht, keek toen op en antwoorde: "Alexis had geen keus, die heeft Lauren wel gehad. Ze wist dondersgoed wat ze deed, ook al zou ze dat wel ontkennen. Om ons nog maar af te vragen of ze niet over die Jason en Dustin liegt. Ze is nog jonger dan Alexis. Hoe kan ik hier ooit blij mee zijn en het goed keuren. Ze hoort nog helemaal geen kind te krijgen."

off: We skippen naar het weekend

Mike
Mike keek even naar Jasper en pakte zijn hand vast. "Het is echt zulk heerlijk weer. Lekker weer om te wandelen." Hij kuste Jasper en liep verder. "Is Jade nog steeds boos op je? En ben jij nog steeds boos op haar of niet?" Hij kneep in de hand van Jasper. "Het komt wel goed. Jade blijft niet lang boos op mensen en jij? Blijf jij lang boos op mensen?" Hij hoorde stemmen achter ze en draaide zich om. Hij kende dat groepje. Maar waarvan wist hij niet meer.

Roselyn
Roselyn keek op haar horloge. "Alexis we moeten zo echt gaan!" Ze pakte haar tasje en liep naar beneden. Gabriel en Charlie waren op kamp en zij zou met Alexis en Amberley naar het ziekenhuis voor de echo. "We moeten Amber ook nog op halen." Ze zuchtte diep, waarom tutte haar oudste dochter nou zo. Niet lang daarna kwam haar dochter van de trap. "Weet jij waar Lauren is?" Alexis knikte. "Die is bij Daley voor een verjaardag. Hoezo?" "Weet je of ze mee eet?" "Nee maar ik kan haar appen." Roselyn knikte. "Goed doe dat straks maar als we in de auto zitten. Kom dan gaan we." En samen liepen ze de deur uit naar de auto. Ze stapten in en reden richting het huis van Amberley.

Alexis
"Ik vind het spannend mam." Zei ze plots. Haar moeder keek haar aan. "Het komt goed lieverd. Alles is nu spannend. Je bent zwanger, dat geeft al stress met zich mee." Alexis knikte en deed haar rode mutsje goed. "Je draagt hem nog steeds." Alexis knikte. "Tuurlijk altijd. Het is een deel van mij geworden." Ze haalde haar mobiel tevoorschijn en appte Lauren. Hey Lau, eet je vanavond mee? Mama wilt dat weten. Ik app je wel zodra ik weet wat het wordt. Xx Niet lang daarna kwamen ze bij het huis van Amberley aan. "Ik ga wel bellen." Haar moeder knikte en Alexis stapte uit. Ze liep naar de deur en belde aan.

Charlie

"Ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet. Ik heb een potje, potje, potje vet al op de tafel gezet." Het was dolle boel in de bus. Ze ging op kamp met de dansclub en de vader was mee als begeleider, immers dansleraar op de school. Ze liep de bus door om snoep uit te delen.
Ze stopte bij de vader. "Niet vergeten te vragen aan Lexie wat de baby wordt he. Ik heb mijn mobiel thuis laten liggen." "Je mag met de mijne wel een berichtje sturen, hoorde ze de vader antwoorden.
Ze nam de mobiel aan en stuurde Lexie een appje. Succes met de echo, Lex. Laat weten wat het wordt. Kussie van Charlie

Amberley

"Thom? Ik moet gaan! Waar is Noah?" Net op dat moment keek Noah op van de speelhoek. Ze liep naar hem toe en gaf hem een kus. "Lief zijn voor opa, he kleine man." Ze hoorde de bel al gaan.
"Tot vanmiddag!" Ze ritste de jas dicht, sloeg de tas om zich heen en sloot toen de deur achter zich om in de auto te stappen. "Hoi hoi. Zenuwachtig?"

Jasper

Hand in hand liepen ze door het park. Het was super mooi weer. Ze kuste elkaar even en liepen toen door. "Ik wou van dit weer. Zo mag het elke dag wel zijn. Zeker met goed gezelschap."
Jasper haalde zijn schouders op. "Geen idee, we praten niet met elkaar. Ik ben echt boos. Niet op haar maar op die Toby. Als hij zijn excuses aanbied voor al dat gescheld en poging tot in elkaar slaan met zijn vrienden dan denk ik na over mijn excuses. Ik ga niet zomaar normaal tegen hem doen."
Jasper draaide zich om en herkende de groep meteen. "we moeten hier weg. Niet omkijken."

Alexis
Alexis stapte weer in de auto toen Amberley er bij kwam zitten. "Ja een beetje." Zei ze toen. Haar moeder keek even achterom en ze herkende haar blik. "Okee heel erg. Ik hoop gewoon dat het gezond is. Het maakt mij niet uit wat het gaat worden. Ik ben gewoon bang dat het niet goed gaat omdat..." Haar moeder draaide zich om en pakte even haar bovenbeen. "Niet elke eerste zwangerschap van de familie ging slecht." "Hmm bijna wel." "Nee lieverd. Het komt goed. Niet stressen." Alexis keek haar moeder aan en knikte. Haar moeder startte de auto en reed richting het ziekenhuis. "Hoe vond jij het Amber? De echo?" Vroeg ze na een tijdelijke stilte. Ze appte haar zusje nog even terug. Ik ga het je appen als ik het weet. Xx

Mike
Mike keek naar Jasper en luisterde naar hem. "Ja maar het ligt niet aan Jade en ik snap dat Jade voor haar vriend op komt. Dat zou ik ook voor jou doen. Dat weet je. Weet je echt zeker dat Toby je ook hebt uitgescholden? Jade vroeg het aan hem en hij zei nee. Jade kan zien of iemand liegt ja of nee en aan haar gezichtsuitdrukking te zien was hij eerlijk. Maar goed ik weet het ook niet Jasper. Het is alleen... Niet zo gezellig op deze manier tussen jullie. Maar het komt goed. Beloofd." En hij gaf hem nog een kus en keek even achterom. "Wie zijn dat?" "He stelletje flikkers!" Mike keek naar Jasper. "Ken je ze?" Vroeg hij toen hij merkte dat de groep harder ging lopen en hij dus ook.

Amberley

"Dat is heel normaal. Het is ook spannend." Ze deed de gordel om zodat Roselyn kon vertrekken.
"Het komt allemaal wel goed. Ik weet zeker dat er een gezond lief kindje in jou buik groeit. Geloof ons maar. De dokter zal het bevestigen." Amberley dacht na. "Spannend! Je hoort dan het hartje en je ziet het kindje. Toen ik zwanger was van Julia en Jasper kwamen we er met drie maanden achter dat het twee kindjes waren. Super leuk! Als het kindje groter is krijg je 3D echos dan kan je het echt heel goed zien. Ik keek er elke keer heel erg naar uit."

Jasper

"Dat weet ik ook wel. Maar... Ze gaat wel met hem." Jasper zuchtte. "Dat zou ik ook doen en ik begrijp Jade ook wel, maar dat maakt het niet goed dat die jongen homo's uitscheld."
Jasper haalde zijn schouders op. "Ik heb hem in elk geval 100% zeker bij die groep zien staan. Dat zei mij genoeg." Jasper knikte en kuste Mike terug. "Uhh... Ik leg het nog wel uit." Hij zette het op rennen en trok Mike met zich mee.

Alexis
"Ik vind het gewoon spannend. Vooral omdat ik al stress heb gehad. Zo rond Jason." Haar moeder keek even door de achteruitkijkspiegel. "Ging je nou ook naar de psycholoog." Alexis schudde haar hoofd. "Ik heb de afspraak verzet naar volgende week. Ik wilde niet na een echo nog een gesprek met een loodgieter." "Loodgieter?" "Ja ze vangt al het water van je tranen op. Net zoals een loodgieter dat doet." En ze Roselyn begon te lachen. "Ik ben benieuwd naar het kindje. Ik heb al namen bedacht. Als het een meisje is gaat ze Molly Hope heten en een jongen Brandon Gabriel." Haar moeder glimlachte. "Zou je vader leuk vinden, de jongen dan, meisje ook maar je weet wat ik bedoel." Alexis knikte. En ze keek door het raampje naar buiten. Ze zag de borden ziekenhuis al staan en ze voelde dat ze trillerig werd. Ze haalde diep adem. "Het komt goed Lex echt waar." Zei haar moeder geruststellend.

Mike
"Zij wist ook niet wat hij tegen jou doet. In haar ogen is het een lieve jongen. Ik snap het probleem maar toch... Je kunt elkaar niet eeuwig gaan ontlopen en Toby ook niet. Toby en Jade hebben nou eenmaal een relatie en daar kun je niks aan doen." Hij keek Jasper verbaasd aan en rende met hem mee. "Staan blijven!" Een van hen pakte Jasper en sleurde hem naar een boom. Iemand anders pakte hem weer en Mike sloeg hem in zijn gezicht maar de ander sloeg hem weer op zijn beurt. "Nu hebben we jullie!"