Sisters from another mister

Amberley

"Ja, ik kom eraan!" Ze zou in tijden Roselyn weer zien. De laatste keer dat ze Gabriel had gezien was met Jade's geboorte. Ze was zo zenuwachtig dat ze gewoon misselijk was. Volgens Gabriel ging het beter met Roselyn maar wat als hij loog of het straks slechter ging als Rose Jade had gezien en ze de grote vraag had gesteld. Nee, het zat er totaal niet lekker. Ze bond de haar in een staart terwijl ze de woonkamer in liep. Ze gaf Thomas een kus op zijn wang en aaide Jade over de bol.
"Het liefste, schattigste en mooiste meisje wat er bestaat."

Gabriel

Gabriel was Lucy wezen uitlaten en kwam net terug met een natte hond. Lucy was de sloot in gesprongen. Hij deed de deur open en Lucy stoof op Rose af. "Luuc, niet doen! Je bent nat! Lucy!"
Te laat! Hij liep naar binnen, sloot de deur en stuurde Lucy naar de mand. "Sorry!"
Hij gaf er vluchtig een kus. "Je ziet er leuk uit. Dat had je toch vorige week gekocht met Evelyn?
Zo te zien was je goed geslaagd."

Thomas
Thomas keek op. "Hey daar ben je dan." Hij beantwoordde de kus en glimlachte. "Jade heeft goed geslapen vanochtend en ze deed goed mee met het verschonen." Hij keek bezorgd naar Amberley. "Amber het komt goed. Gabe heeft toch gezegd dat het goed was dat we komen? Dat zou Gabe niet gezegd hebben als het niet goed zou gaan met Rose. Als Rose er nog niet klaar voor was en had hij ook niet gezegd dat Rose ons al een tijdje wilde zien? Het komt goed, echt waar. Misschien is het begin lastig, als Rose Jade ziet, maar dat komt goed. Geef het tijd." Hij gaf Amberley weer een kus en liep toen naar de deur. "Laten we gaan."

Roselyn
Roselyn keek op toen de deur open ging en Lucy op haar af kwam stormen. Ze had gauw haar breiwerk op tafel gelegd. Ze aaide Lucy. "Gekke hond die je bent." En Lucy begon te kwispelen waarna ze door Gabriel naar haar mand werd gestuurd. "Geeft niet." Zei ze met een glimlach en ze gaf hem ook een kus en pakte toen haar breiwerk weer op. "Ja dit is wat ik allemaal gekocht heb toen met Evelyn. Ik ben zeker geslaagd en Evelyn heeft ook mooie dingen kunnen kopen." Ze glimlachte en ging verder met breien. "Hoe laat kwamen ze ook alweer?"

Amberley

"Zo lang was ik niet weg." Ze glimlachte even en pakte Jade over. "Ze doet het zo goed. Betreft slapen en eten en alles. Ze doet totaal niet moeilijk met verschonen en in bad gaan. Haast het ideale kind."
Amberley zuchtte. "Wat nou als Gabriel liegt. Wat ik haast niet geloof. Maar het toch mooier doet voordoen dat het is. Of het straks weer slechter gaat met Roselyn. " Weer sloeg ze een diepe zucht.
"Ja, laten we maar gaan. "

Gabriel

"Het staat je in elk geval erg goed. " Hij liep terug naar de gang om zijn jas op te hangen en zijn schoenen uit te trekken. Gabriel keek op de klok. " 1 uur. Ze zullen zo wel komen. Ik zal wat mini broodjes klaar maken en de kaas en worst snijden. " Vervolgens liep die door naar de keuken. "Wat ben je eigenlijk aan het maken? "

Thomas
"Ons ideaal wonderkindje." En hij gaf Jade een kus op haar wang. "Gabriel liegt niet. Je weet dat hij niet tegen liegen kan. Het zal vast beter met Rose gaan, ze heeft nog wel tijd nodig om dingen een plek te geven en het is daarom ook goed voor beide dat ze verhuisd zijn. Naar een ander appartement, een nieuw begin. Het komt goed. Rustig vertellen wat we willen vertellen. Jullie zijn al jaren vriendinnen, het komt echt goed." Hij gaf Amberley een kus op haar hoofd en maakte toen de deur open. Hij liep naar buiten en deed de deur op slot. Hij liep naar beneden en maakte de auto open.

Roselyn
Roselyn glimlachte. "Dankjewel lieverd." Zei ze met een glimlach. Ze keek naar Lucy die lekker in haar mand lag. "Kan ik met iets helpen?" Vroeg ze al breiend. "Insteken, doorhalen, weg laten glijden." En zo ging ze verder. Ze keek op de klok. Ze legde haar breiwerk weer in de slaapkamer en bekeek zichzelf even in de spiegel. Ze zag er beter uit dan een poos geleden. Ze voelde zich ook beter. Ze liep naar de keuken toe en keek even naar Gabriel. "Wat ik aan het maken ben? Dat blijft een verrassing. Je ziet het als het af is. Tis een cadeautje." En ze gaf hem een liefdevolle kus.

Amberley

"Het is zeker een wondertje." Ze liep rustig rond met Jade op de arm, in de hoop dat het kleine meisje gewoon verder zou slapen. Ze zuchtte. "Ik weet dat Gabriel niet zou liegen en dat het vast beter zal gaan met Rose en al dat andere. Maar ik ben .... Ik voel me straks verantwoordelijk als Rose weer aftakelt!" Ze pakte de Maxi-Cosi en legde Jade erin en stopte er toe met een deken. Om vervolgens zelf de spullen te pakken en toch echt te gaan. Ze moest er aan geloven.

Gabriel

Gabriel glimlachte en keek er aan met een blik dat die het oprecht meende. Gabriel schudde zijn hoofd. "Blijf lekker zitten, ik red het wel." Terwijl Rose rustig verder ging met breien maakte die mini sandwiches en sneed die de kaas en worst in plakjes. Gabriel kuste Rose terug. "Zijn we weer lekker geheimzinnig zeg." Hij veegde zijn handen af aan de handdoek. "Zo, dat is gedaan."

Thomas
"Je moet je niet verantwoordelijk voelen. Het is ook hun keuze geweest en misschien is het ook wel goed om Jade aan Rose te laten zien. Misschien beseft Rose dat ze heus nog wel kinderen kan krijgen en ik heb begrepen dat ze in therapie is gegaan. Dat is ook beter voor hun. Kom laten we gaan." Hij stapte de auto in en startte de auto. "Het komt goed Amber. Alle begin is moeilijk dat weet je, maar als we er langer zijn gaat het vast beter."

Roselyn
Roselyn keek even naar Gabriel en glimlachte. "Hmm dat ruikt heerlijk." Ze keek even naar de deur en keek toen naar de hapjes. Ze stond op en pakte zijn hand. "Je krijgt het volgende week te zien. Ik moet er nog even aan werken en dan is het af. Dan ga ik iets voor mezelf breien." Ze zuchtte diep en haalde een hand door haar haar. "Ik vind het spannend. Dat ze komen. Ik ben bang dat ik in elkaar stort als ik Jade zie. Ik heb er ook zin in dat ze komen."

Amberley

"Ja... maar...." Ze sloeg een diepe zucht. "Niet elke keuze is een juiste.", zei ze net verstaanbaar.
"Klopt! Dat zei Gabriel laatst toen ik heb sprak aan de telefoon." Ze raapte het speentje van Jade op wat ze had laten vallen. "Die twee krijgen nog wel kinderen, daar twijfel ik niet aan. De grote vraag is eerder of ze dit ooit geheel verwerken." Ze zette Jade achterin in de stoeltje en ging vervolgens op de bijrijdersstoel zitten. "Ik hoop het maar. Anders ben ik zo weg!"

Gabriel

"Dat zijn vast de broodjes, of de gevulde eieren die ik even in de magnetron heb gezet."
Gabriel knikte. "Ik wacht wel weer heel geduldig af." Not! Gabriel haalde een hand door zijn haar en gaf Roselyn een kusje. "Het komt wel goed. Positief blijven denken. We krijgen gezellig bezoek, zien Jade eindelijk en we hebben een gezellig middag."

Thomas
"Dat klopt. Niet alle keuzes zijn de juiste of de fijnste. We komen er doorheen, we komen overal doorheen dat weet je." Thomas glimlachte lichtjes. "Ze gaan dit nooit helemaal verwerken. Een dood van een geliefde grijpt nou aan. Het kan je hele leven achtervolgen, en het slijt langzaam, maar helemaal weg gaan zou het nooit." Thomas slikte even. Hij voelde zich soms nog steeds verdrietig omdat zijn vader was overleden, hij sprak dus uit ervaring. Hij kneep in de hand van Amberley. "Het komt goed." En gaf haar hand een kusje. Hij startte de auto en reed de weg op.

Roselyn
"Gevulde eieren in de magnetron? Je gaat ze toch niet warmen? Dan krijg je eieren smurrie." En ze grijnsde. "Het is echt bijna af. Hij wordt echt heel mooi. Als je morgen uit je werk komt is het af. Beloofd. Ik moet alleen de laatste dingen nog maken." Ze beantwoordde de kus en knikte. "Dat weet ik. Ik zeg dat ook tegen mezelf maar toch ben ik zenuwachtig. Maar ik vind het ook erg leuk dat ik Jade mag gaan zien en mijn vrienden weer." Ze glimlachte en ging weer op de bank zitten.

Gabriel

"Haha, nee. Die heb ik er even ingezet zodat ze niet koud worden." Gabriel sloeg een diepe zucht. "Dan wacht ik wel weer geduldig tot morgen.", sprak die sloom.
Gabriel knikte. "Jade pakt je waarschijnlijk gewoon in met de bruine oogjes dat je er geen eens meer aan denkt." Hij zette de koffie alvast aan en ging toen ook op de bank zitten.

Amberley

'Dat weet ik." Ze bleef omgedraaid zitten om Jade de dekentje goed te leggen en de speen terug in de mond te stoppen. Het kleine meisje lag immers haast te slapen. Ze aaide Jade over de haartjes en draaide zich toen weer met een glimlach om. Van Jade werd ze altijd vrolijk. Zij haalde het beste in de boven. "Oeps, sjips. Dat had ik niet moeten zeggen." Soms vergat ze even dat Thomas zijn vader op jonge leeftijd was verloren. Ze knikte en luisterde naar de radio terwijl ze naar buiten staarde.

Roselyn
"Ik wilde net zeggen." En ze begon te lachen. Ze keek naar Gabriel. "Ik beloof het, je moet gewoon even geduld hebben." Ze kuste hem op zijn lippen en ging tegen hem aan liggen. "Ik heb een foto gezien, ze zag er heel schattig uit." Ze deed haar ogen even dicht en toen weer open. "Evelyn heeft gevraagd of wij volgend weekend op Emma kunnen passen. Zij en Mark gaan een weekendje weg met zijn tweetjes. Ik heb gezegd dat ik het eerst met jou over wilde leggen."

Thomas
Thomas keek even naar Amberley en naar Jade. "Je hoeft geen sorry te zeggen. Tis voor hun lastiger dan voor mij, ik weet wel hoe het eerste stadium van rouw is. Ik heb het bij mijn moeder gezien. Maar mijn moeder is gelukkig met haar nieuwe date. Ze vroeg trouwens of ze binnenkort langs mochten komen, ze leek het leuk om met zijn tweetjes te komen. Hij heet Robert. En mijn moeder wilde natuurlijk haar kleindochter weer zien."

Amberley

"Ja, oke. Maar toch! Ik dacht er niet bij na." Amberley dacht na. "Ja, tuurlijk! Je moeder is altijd welkom en de nieuwe liefde ook. Ik ben heel benieuwd wie de nieuwe vlam is."
Ze keek even achter om naar Jade die lekker lag te slapen met de knuffel stevig tegen de aan. Ze lag zo lief dat ze er een foto van maakte. Ze waren bijna bij Gabriel en Rose. Ook al was ze nog steeds zenuwachtig ze voelde zich iets beter er over dan voorheen. Ze wilde gewoon Jade laten zien en de grote vraag stellen.

Gabriel

"Haha. Ik had ze er heus niet in opgewarmd hoor. Ik weet ook wel dat je daar eiersmurrie van krijgt. dan had ik beter meteen eiersalade kunnen kopen." Gabriel trok een pruillip. Gabriel knikte. "Is ze ook." Hij had Jade natuurlijk gezien bij de geboorte, maar dat was ook al even geleden. "Tuurlijk, wil ik met jou op Emma passen. Lijkt me leuk. Ik heb toch niks volgend weekend. Bel ze straks meteen maar of app ze dat het goed is."

Thomas
"Geeft niet lieverd." En hij kneep even in de hand van Amberley. Hij reed de parkeerplaats op en zocht een plekje. "Tis druk, maar het is dan ook weekend." Na een tijdje had hij eindelijk een plekje gevonden. Hij parkeerde de auto en keek even naar Amberley. "Ik heb hem ook niet gezien. Alleen op een foto. Mijn zus en broer vinden het een vreemd idee dat mijn moeder rond haar 50ste een nieuwe vlam heeft. Maar goed ik ben benieuwd." Hij maakte zich los en stapte uit. Hij haalde Jade uit de auto en hield de maxicosie goed vast. "Ben je er klaar voor?"

Roselyn
"Nee daar heb je gelijk in. Maar eiersalade is net zo lekker." Ze moest lachen om zijn pruillipje. "Niet doen, daar kan ik niet tegen." En ze begon hem te kietelen. Ze gaf hem een kus en grijnsde. "Okee dan ga ik haar vanavond bellen. Emma is nu een halfjaar ongeveer. Evelyn zegt dat ze heel erg op haar lijkt. Ze is heel lief maar kan ook heel ondeugend zijn en ze kijkt graag naar Sesamstraat en Woezel en Pip, tenminste daar doet ze altijd erg enthousiast over."

Amberley

"Het geeft wel. Ik wil jou niet aan dingen helpen herinneren die pijn en verdriet doen." Niet veel later kwamen ze aan bij het nieuwe appartement van Gabriel en Roselyn. Ze keek om zich heen. Het was totaal iets anders dan waar Gabriel eerst woonde met het prachtige uitzicht. "Ze is pas 50. Ze heeft nog jaren voor zich. Waarom dan niet met een andere man? Oke, het is raar. Maar als zij gelukkig is."
Ze stapte uit en wachtte tot Thomas Jade uit de auto has gehaald. Ze knikte op zijn vraag. Ze keek even naar Jade. "Gaat ze eindelijk Rose ontmoeten, ligt ze te slapen."