My life as a teenager (sfam)

Lacey
Lacey was weer naar haar kamer gegaan. Ze wilde aan de ene kant wel mee, maar aan de andere kant was ze bang dat ze teveel zou zijn geweest. Ze was bezig met haar haar in een staart te doen en toen ze daarmee klaar was pakte ze haar notitieboekje. Ze bewaarde haar notitieboekje altijd onder haar kussen. In dat notitieboekje schreef ze altijd brieven aan haar moeder. Het was een soort dagboekje. Ze kon zo haar gedachten kwijt, ook al schreef haar moeder nooit terug toch had ze het gevoel dat haar moeder er voor haar was. Ze had haar bed opgeschud en had zich er opgehezen. Op haar bed schreef ze het liefst. Plots hoorde ze geklop en de stem van Amberley bij de deur. Ze stopte met schrijven en keek even naar Fellow. "Kom maar binnen." Zei ze en ze ging door met schrijven.

Gabriel

Gabriel schudde grijzend ze hoofd. "Hals over de kop verliefd."
Gabriel knikte. "Je snapt wat ik bedoel. Ik ben trots op je dat je leven wilt oppakken na de komst van Molly en toch gaat studeren. Het is toch een hele stap. Maar we staan allemaal volkomen achter je." Gabriel knikte. "Ik denk dat het echt iets voor jou is." Gabriel dacht na. 'Als ik niet moet werken en vrij kan krijgen dan ga ik heel graag met je mee."

Jasper

Jasper knikte. "Me too, heb je gelijk in. Juul verdiend het."
Jasper sloeg ze armen over elkaar. "Pff! Maar een zeven. Als ik je had geholpen had je een negen gehad!" Hij keek Jasper nep-beledigd aan. Hij zou Mike met alle plezier willen helpen maar dan moest die er wel zelf na vragen. Hij had het al een keer eerder aangeboden. Jasper kuste Mike terug. "Ik doe me best maar een staat een klein jongetje in de weg die de eerste plek inpikt." Opeens schoot er wat bij Jasper naar binnen. Hij begon op ze bureau er naar te zoeken. "Nu je het zegt, Noah had een tekening gemaakt voor je, van ons drietjes, maar geen idee waar die hem gelaten heeft."

Amberley

Amberley liep verder de logeerkamer in. Ze zag Lacey druk aan het schrijven. Ze aaide Fellow even over ze kop. "Druk met je huiswerk? Kom je er een beetje uit? Misschien kan ik je op weg helpen." Ze ging op het bed zitten. "Heel even over net. Het was goed bedoeld om Thomas je mee te laten vragen naar het restaurant. Je willen je niks opleggen. Ik dacht alleen dat je het misschien wel leuk en gezellig zou vinden." Ze stond weer op. "Als je niet heel veel huiswerk heb, misschien kunnen we dan wat leuks gaan doen. Gaan winkelen ofzo. Misschien wilt Julia ook mee."

Alexis
"Niet waar het was liefde op het eerste gezicht." En ze begon te lachen en keek even naar buiten. Ze had echt zin om na de zomer te gaan beginnen met een opleiding, als alles mee zou zitten. "Ik ben ook blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Ik wil samen met Molly wat van mijn leven maken. En wat is dan een mooier begin dan samen met haar naar een opleiding te gaan zoeken? Ook al zit ze in mijn buik maar toch, ze is er wel." Alexis keek haar vader aan. "Ik moet ook nog een datum afspreken hoor. Ik laat het je wel weten wanneer het zover is. Zullen we gaan?" En ze keek even of haar gordel goed vast zat en pakte een rolletje pepermunt uit haar zak. Ze at die altijd als ze gingen rijden. "Wil je ook?"

Mike
Mike keek met een beteuterd gezicht naar Jasper. "Nou zeg, ik weet dat je me al vaak hebt aangeboden voor wiskunde en rekenen maar ik word er toch niet beter in. Zelfs niet met jou bijlessen. Emily heeft het ook zo vaak aangeboden en die haalt ook negens voor wiskunde. Bij mijn volgende hoofdstuktoets van wiskunde mag je me wel helpen." Hij had zowel rekenen als wiskunde. Rekenen was gericht op verhaaltjes en hoofdrekensommen en wiskunde was gericht op formules en andere moeilijke sommen. "Het gaat over kansberekenen en ik ben daar niet echt super goed in. Ik haal er altijd vijven voor en ik moet dit jaar er minstens een 7 voor halen wil ik voldoende voor wiskunde staan." Hij keek op toen Jasper begon over een tekening die Noah had gemaakt. "Kijk eens in zijn speelgoedmand, misschien ligt die daar tussen."

Roselyn
Roselyn was naar boven gelopen en klopte op Charlie haar deur. "Charlie, je moet zo naar Jasper weet je nog? Voor je bijles." Ze keek even de kamer rond en gaf haar dochter een kus. "Lauren en ik gaan zo boodschappen doen en misschien nog even winkelen. We zijn niet laat terug." Nadat gezegd te hebben klopte ze op de kamer van Lauren. "Lauren zullen we zo eens gaan? Dan kunnen we misschien nog even winkelen enzo." Ze glimlachte en keek even naar haar middelste dochter. "Ik heb zin om samen weer wat te gaan doen Lauren, is alweer een hele poos geleden."

Lacey
Lacey keek even naar Amberley en keek toen naar haar schoolboeken. "Ik heb net de laatste vragen van geschiedenis gemaakt en even de tekening voor tekenen afgemaakt. Het ging over gevoelens. Mijn leraar van tekenen zegt dat ik een natuurtalent ben voor tekenen, hij vindt dat ik goed gevoelens kan uitdrukken. Dit was de eindopdracht." En ze schreef even verder. "Dit is geen huiswerk. Dit is.." Ze beet op haar lip, moest ze dit tegen Amberley vertellen? Ze kon Amberley vertrouwen, dat wist ze. "Ik schrijf brieven aan mijn moeder. Mijn mentor had dat aan mij aangeraden. Hij zei dat dat misschien goed was om te doen, dat ik mijn gevoelens in briefvorm schrijf en dan aan haar gericht. Het werkt wel een beetje." Haar blik ging even naar een foto van haar moeder en haar die op haar nachtkastje stond. Het was op haar eerste pianoconcert, ze was 6 toen. Haar blik ging even naar haar boekenstapel, het waren haar enige boeken. "Winkelen?" Vroeg ze zachtjes. "Ik weet dat jullie mij niet willen dwingen het is alleen... Ik voel me ongemakkelijk in grote rumoerige ruimtes. Bang dat er mensen van school rondlopen, bang dat ik mijn vader tegenkom en bang voor angstaanvallen." Ze haalde diep adem, het voelde gek om zomaar over haar gevoelens te praten, iets wat ze in deze week moeilijk tot niet deed. "Ik wil wel winkelen, ik wil boeken." En ze wees naar de vijf boeken op haar plank.

Amberley

Amberley bekeek de tekening. "Mooi. Bijzonder." Amberley keek Lacey aan. 'Je hoeft het niet te vertellen." Amberley knikte. "Ik snap het. Het is fijn om je gevoelens van je af te schrijven."
Amberley knikte. "Je hoeft niet mee als je niet wilt." Amberley knielde bij Lacey neer. "Je weet dat je bij ons veilig bent. We beschermen je tegen de nare mensen." Ze stond weer op. "Als je graag leest mag je wel eens in de boekenkast neuzen of er wat tussen ligt of aan de meiden vragen of ze nog wat leuke boeken hebben liggen. Maar als jij boeken wilt kopen dan gaan we boeken kopen of naar de bieb."

Lauren

Lauren was aan de telefoon met Jason toen de moeder binnen kwam lopen. Ze luisterde ongeduldig naar de woorden. Lauren keek op naar de moeder en stak de duim op. "Ik kom er zo aan, twee tellen." Ze hoorde Jason aan de andere kant praten. "Jas, hou twee tellen je kop. Ik had het niet tegen jou. Ja, joh prima. Barst!" Ze hing de telefoon op. "Sorry hoor, maar dat moest even. Ik ben klaar, zullen we maar meteen gaan. Ik heb om samen te koken en te winkelen."

Charlie

Charlie draaide zich om. "Mhhh!! Wil slapen!" Maar toen ze het woord bijles in combinatie hoorde met de naam Jasper schoot ze om hoog. "Sjips, dat is waar ook, Thnxx mama. Bijna vergeten. Jasper zal niet blij zijn als ik hem per ongeluk weer laat zitten." Ze kleedde zich snel aan. Ze probeerde Jasper te appen dat ze nog kwam, terwijl ze de been in de broekspijp probeerde te stoppen maar die combinatie samen ging niet helemaal goed waardoor ze op de kont belandde.

Jasper

"Ik plaag je maar. Ik weet dat je heel hard je best doet om goede cijfers te halen voor rekenen en wiskunde. Je mag trots op je zelf zijn." Hij gaf Mike een kus om het goed te maken. "He, gatver! Laat je me nou precies met het stomste deel helpen. Lekker aardig! Maar vooruit, ik zal je helpen." Jasper gooide ze bureau overhoop op zoek naar de tekening. "Bedankt voor de tip maar ik weet zeker dat ik hem hier neer heb gelegd. Geloof ik!"

Gabriel

"Mhh, liefde op het eerste gezicht? Volgens mij kwam er alleen iets of iemand tussen."
Gabriel knikte. "Ik ben ook blij dat je deze stappen heb gezet. Het is goed voor jou om te gaan studeren maar je bied jezelf en Molly ook een betere toekomst. Ze zal je later zien als een voorbeeld. Je ging een studie aan terwijl je ook moeder was." Gabriel knikte. "Is goed, meis. Dan probeer ik die dag vrij te zijn." Gabriel startte de auto zodat ze konden gaan. "Nee, dank je."

Lacey
Lacey keek naar Amberley. "Mijn docent zegt dat ik er iets mee moet doen, lessen moet volgen. Ik begreep dat Thomas ook goed was of is in tekenen en schilderen. Misschien kan ik hem eens benaderen." Ze zat al de hele tijd met het idee dat ze Thomas wilde vragen maar iets weerhield haar om dat te doen. Ze keek even naar haar boekje en keek toen weer naar Amberley. "Dat weet ik." En een kleine glimlach kwam op haar gezicht. Haar broer zei dat ze altijd mooier werd als ze lacht. Hij vond het altijd fijn als ze lachte al was het maar een beetje. Lacey keek naar haar boeken. "Ik vind het fijn om eigen boeken te hebben. Van mijn vader mocht ik dat niet, hij wilde dat ik niet meer dan de bijbel las omdat andere boeken je geest niet verruimde. Mijn moeder die nog gelovig was, was dol op lezen. Ik heb van haar die boeken gekregen, we verstopte ze in een koffer onder mijn bed. Mijn vader heeft ze nooit gevonden. Ik heb ze verslonden en ik wil me vrij voelen. Als ik lees voel ik me altijd vrij." Ze haalde een hand door haar haar en reikte naar de hand van Amberley. "Ik wil graag mee winkelen." En haar glimlach werd breder, oprechter.

Roselyn
Roselyn bleef even bij de deur staan. Lauren was nog steeds met Jason bezig. Ze vond het dapper dat ze dit deed om haar zus te beschermen. Ergens had ze gewild dat ze gewoon naar de politie gegaan waren. Maar het was zijn woord tegen dat van haar, ze maakte geen schijn van kans. Roselyn knikte toen Lauren klaar was met bellen. "Ja is goed, waar ging dat over? Zit hij je dwars?" Ze keek haar even bezorgt aan maar glimlachte toen. "Ja laten we gaan. Ik heb Charlie al uit bed getrommeld voor haar bijles en Alexis en je vader zijn al naar de open dag toe. Wat een geluk dat we twee auto's hebben."

Mike
"Jij doet ook keihard je best. Je zorgt voor Noah en je doet een opleiding. Ik ben ook trots op jou." Hij gaf Jasper een kus en begon te lachen. "Ja sorry, het lukt me gewoon maar niet en ik weet zeker dat je het mij goed kan uitleggen." Mike keek even naar de troep op Jasper zijn bureau en trok een wenkbrauw omhoog. Hij stond op en kleedde zich om. Hij deed zijn spijkerbroek aan en een shirt en keek even naar Jasper die bezig was met zijn bureau. "Ik zie iets met kleur onder je biologie boek." En hij wees er naar.

Alexis
Alexis bloosde en keek even naar buiten en keek even naar de straat die ze uitreden. "Heb je gelijk in. Toen wist ik nog niet dat die iemand een eikel was. En nou ja toen het uit was tussen die iemand en mij benaderde Sander mij. Hij vond mij een keer huilend en vroeg wat er aan de hand was. Ik legde het uit en hij heeft me toen even uit de pottenbakkerszaak genomen en zijn gaan wandelen. Alleen gaan wandelen, in stilte, zodat ik alles op een rijtje kon zetten en toen zijn we ijsje gaan eten, wel pratend en zo leerde ik hem beter kennen, een mooi begin van een vriendschap. En langzaamaan vond ik hem steeds leuker worden en andersom." Ze glimlachte en keek haar vader aan. "Ik zal ook trots op haar worden. Ik weet zeker dat het een mooi en lief kindje wordt." Ze glimlachte weer. "Okee gezellig." En ze haalde haar schouders op. "Dan niet, ze zijn super lekker. Het zijn van die Wilhelmina pepermuntjes."

Gabriel

"Die iemand mag heel ver uit jullie leven blijven." Hij versprak zich bijna. Maar kon net zichzelf op tijd de mond snoeren. Lauren had Alexis natuurlijk niet op de hoogte gesteld. "Soms is het zwijgende woord en de aanwezigheid van een bijzonder persoon meer dan genoeg." Gabriel grijnsde even. "Je straalt als je over hem praat. Het heerlijk om je weer te zien stralen en te zien dat je gelukkig bent. Mam en ik hebben deze Alexis gemist." Gabriel legde even zijn hand op Alexis de schouder. "Met jou als mama kan het niet anders." Gabriel knikte. "Weet ik, maar ik heb geen trek in pepermunt. Bedankt voor het aanbod."

Jasper

Jasper bloosde. "Lief dat je dat zegt. Ik weet ook wel dat het zo is." Hij verzonk even in gedachten. "Ik ben trouwens bijna klaar. Eind dit jaar doe ik examen en dan mag ik eindelijk naar het havo voor een jaartje of minder en dan door naar de verpleegopleiding." Jasper knikte. "Ik help je graag, maak je geen zorgen." Jasper tilde zijn biologie boek op. "Nee, dat is me aantekenblad." Hij bedacht zich toch maar in de speelbox te kijken. "Hebbes! Ik wist bijna zeker dat die op me bureau had gelegen." Hij gaf de tekening aan Mike. "Tara! Dat zijn wij met ze drietjes!"

Lauren

Lauren pakte de tasje van de bureau. "Oh, niks. Altijd! Eeuwig gezeik met hem. Hij wilt me 24 uur per dag 7 dagen in de week zien maar daar zit ik niet op te wachten. Ik heb hem al een miljoen keer uitgelegd dat dat gewoon niet kan maar hij blijft maar zeiken. Ja, dan los je het zo maar op. Zo gaat het wel vaker. Niks bijzonders! Zullen we gaan?" Lauren schoot in de lach. "Heel slim. Vorige keer was ze het vergeten en toen belde Jasper heel beteuterd op. O ja, dat is waar! Ik zal er zo een fijne dag wensen per app."

Amberley

"Thomas kan heet goed tekenen en schilderen. Er hangen door het huis geen verschillende dingen die hij heeft gemaakt. Ik weet zeker dat die het heel leuk zou vinden als je het vraagt en die je met alle plezier wilt helpen en dingen wilt laten zien en uitleggen."
Amberley luisterde verder naar wat Lacey vertelde. Ze haalde een hand door de haar heen. "Ik snap het. Als je liever je eigen boeken hebt dan is dat geen enkel probleem. Het was een tip."
Amberley knikte. "Ik zet even de was aan, dan gaan we zo. Wil je dat ik Julia mee vraag of wil je liever samen?"

Alexis
"Owja zeker. Anders slaat Sander die iemand een beetje in elkaar. Sander was echt kwaad toen ik het hem vertelde." Ze knikte. "Het was fijn."Ze glimlachte en keek naar buiten. Ze luisterde naar haar vader. Alexis vond het ook fijn dat ze weer langzaamaan alles weer op de rit kreeg. Ze vond de tijd die er aan zat te komen wel spannend, maar ze had ook zin om Molly te zien opgroeien. Om te kijken hoe zij een tiener zou worden en verliefd zou worden. Alexis keek na een tijdje naar haar vader. "Ik ben ook blij dat het goed gaat. Ik ben ook heel blij met jullie steun. Molly kan zich geen betere opa en oma wensen."

Mike
"Ow wauw, dan moeten we dat vieren." Zei Mike en hij gaf zijn vriend weer een kus. "Ik ben echt trots op je Jasper." Hij glimlachte en deed zijn Vanz aan en keek toen even naar de schoolboeken die er lagen en schudde toen zijn hoofd. "Misschien moet je een keer gaan opruimen, zo kun je nooit goed zoeken en dingen ordenen in je hoofd. Dat zei mijn moeder altijd toen ik op de Middelbare school zat en Jade zei dat overigens ook tegen me. Nu ik pabo doe ben ik eigenlijk vrij netjes." Hij keek op naar de tekening en keek er naar. "Wauw wat een super mooie tekening, die ga ik opplakken in mijn tekeningenplakboek."

Roselyn
"Nee snap ik. Soms moet je ook even afstand doen en zeker van hem. Heeft hij nog dingen gezegd over de stad? Alexis vertelde me dat toen ze met Charlie was hem had gezien. Voor de rest weet ik er niks van." Roselyn keek even naar haar dochter aan en knuffelde haar stevig. "Hou van je." Toen schoot ze ook in de lach. "Ja klopt, dus ik dacht ik roep haar maar uit bed." Roselyn knikte en liep naar de kamerdeur van Charlie en klopte er op. "Charlotte, schiet nou op. Jasper staat op je te wachten." Roselyn keek toen weer naar Lauren. "Lauren en ik gaan weg, we zien je vanmiddag weer, succes." En ze knikte en liep naar beneden. "Morgen komt Sander, Alexis wilde dat hij vandaag al zou komen maar je vader en ik hebben gezegd dat ze na die open dag echt haar rust moet pakken. Dus hij komt morgen."

Lacey
"Ik zal het hem vanavond vragen." Ze glimlachte en keek even naar haar boeken. "Ik heb alleen maar Engelse boeken. Maar ik ben half Amerikaans. Mijn moeder is in Amerika opgegroeid." Lacey glimlachte en keek naar Fellow en keek toen naar haar boekenkast. "Ik vind het lief dat je het voorstelde dat ik kon vragen of ik van hun mocht lenen, maar ik wil eigen boeken. Boeken zijn voor mij een soort schat. Daarom hou ik van de bibliotheek en van die hele grote boekenwinkel in de stad. Na school ga ik er altijd heen en dan pak ik altijd hetzelfde boek. Het boek heet De vijfde golf, ze hebben hem ook in het Engels." Ze dacht na en pakte ondertussen haar rolstoel en hees zichzelf er in. "Ik wil samen gaan, niet dat ik Julia niet aardig vind... Maar ik wil graag iets met jou doen, je beter leren kennen." En ze glimlachte.