Alexis Alexis at verder van haar broodje en knikte. "Ik wilde ook helemaal geen prof voetballer worden. Met mama zag ik een uitvoering van het zwanenmeer en toen dacht ik: Ik wil dat ook. Ik weet alleen niet meer hoe oud ik toen was." Ze keek even naar Charlie. "Dansen zit in de familie. Pa danst graag. Dan krijg je die genen vanzelf wel mee. Al weet ik niet zeker of Lauren van dansen houdt. Weet jij dat?" En ze nam een slok van haar cola.
Mike "Je kunt het beste de waarheid vertellen over zijn moeder. Maar nu nog niet. Hij snapt het nu nog niet, zelfs op zijn zesde kan hij het nog niet snappen. Misschien rond zijn tiende. Mijn moeder vertelde waarom mijn vader was weg gegaan toen ik een jaar of 10 was. Kinderen snappen dan veel meer dan dat je dingen gaat vertellen op zijn zesde. Dat is net zoiets als met het rouwproces. Kinderen van 6 jaar en jonger denken dat papa nog wel terug komt, ze kunnen fantasie en werkelijkheid nog niet van elkaar scheiden. Hij gaat het vanzelf snappen, Jasper. Het komt echt wel goed. Het is hartstikke goed dat je zijn opa en oma nog wel laat zien. Die hebben niks misdaan." Hij zuchtte diep en keek toen naar Jasper. Hij kleurde een beetje rood en gaf Jasper toen voorzichtig een kus terug. Hij keek op toen Noah er tussen kwam. "Jij bent ook lief Noah." Zei hij met een glimlach.
Lauren keek heel onschuldig om zich heen. "Kijk maar niet zo onschuldig, want jij was me er ook een.", hoorde ze de vader zeggen. Lauren grijnsde. "Ik zeg niks!" Ze dronk rustig de optimel leeg. Ze zag Daley alleen maar in een deuk liggen van het lachen. Ze gaf hem een stomp tegen ze arm. "Je hoort me te helpen niet uit te lachen." Waardoor ze beide in de lach schoten. "We zullen het zien. Als ik uit ga van het ergste kan het alleen maar meevallen." Ze smeerde voor zichzelf nog een broodje.
"Ik ook niet. Maar toch is het spel wat anders dan dat je het met vrienden doet of op school dan op een club." Charlie dacht na. "Ik heb geen idee waarom ik begon met dansen. Ik denk omdat jullie ook danste en papa natuurlijk. Het leek me vrij logisch om ook te gaan dansen." Charlie keek de zus aan. "Lijkt me wel. Ze danst al jaren. Vooral samen met Daley. Of ze doet het vanwege hem. Ze ontkent dat ze hem leuk vind maar ik durf te wedden dat ze wel wat voor hem voelt."
Jasper knikte. "Ik was ook nog niet van plan om het te vertellen. Hij is inderdaad nog te jong om het te begrijpen. Maar jonge kinderen stellen wel allemaal vragen. Wat moet ik dan tegen hem zeggen? Voor de waarheid is die te jong maar ik wil ook niet tegen hem liegen. Misschien moet ik gewoon eens ophouden met kibbelen en het op me af laten komen. Misschien vraagt Noah er geen eens naar. " Jasper knikte. "Daarom! Het is het enige wat hem met zijn moeder verbind. Ik kan hun niks kwalijk nemen. Hij heeft ook nog een oom. Melissa de broer, Millas. " Jasper keek Mike aan. "Je weet niet hoe blij ik ben dat je er voor mij bent maar ook voor Noah. Love You!" Hij tilde Noah op zodat die ook een knuffel kon geven. "Blijf je eten? We hebben genoeg te vieren. "
Roselyn Roselyn begon te lachen toen Gabriel wat over Lauren zei. "Jullie hadden alle drie zo jullie momenten. Dus het verbaasd me niks dat je vader dat zegt." Ze knipoogde naar Daley en keek toen naar Liz die nog heerlijk zat te smikkelen van haar broodje. Roselyn hoorde de telefoon gaan en ze stond op. Ze pakte hem op. "Met Roselyn Steward. Ow hai mam." Ze keek even naar Gabriel en keek bedenkelijk naar buiten. "Huh heb ik die doos niet meegenomen dan toen ik ging trouwen met Gabe?" Ze dacht even na, ze had van alles meegenomen of nou ja haar moeder had haar van alles meegegeven via Evelyn. "Nee leuk juist als je die doos even komt brengen. Wat dacht je van 2 uur vanmiddag?" Ze keek op de klok en schreef het op een blaadje. "Is goed, dan zien we je dan." En ze legde de telefoon neer en ging weer aan tafel zitten. "Oma komt straks even een doos brengen met spullen van mij vroeger. Evelyn had misschien niet gezien dat die van mij was. Mijn doopjurk zit er in, oude schoolrapporten, kinderboeken. Van alles."
Alexis "Dat klopt. Ik speelde alleen wel met de jongens die wisten hoe je moest voetballen. Dus we speelden het wel zoals het moest." Ze glimlachte en nam een slok van haar cola. "Ik denk dat je het inderdaad wilde omdat wij het deden maar ook inderdaad omdat papa het deed. Mama heeft nooit gedanst. Ze zat liever met haar neus in een boek. Ik denk dat we dat van haar hebben." En ze knipoogde eventjes. "Ik denk dat je gelijk kan hebben over haar en Daley Char. Maar goed ze verteld het vanzelf wel als ze er klaar voor is."
Mike "Hij gaat vragen stellen, dat kan maar het hoeft niet. Sommige kinderen accepteren dat het zo is en vragen er niet naar, andere kinderen weer wel. Het hangt heel erg van het kind af. En Noah is dol op je. Stop met piekeren Jasper. Daar word je alleen maar ongelukkig van. Denk aan het nu, de rest is voor later een zorg." Hij keek naar Jasper. "Ik hou ook van jou en ik ben ook blij met jou." Mike dacht na. "Ik kan wel blijven eten, moet alleen mama even appen dat ik later thuis ben. We zouden pizza eten." Hij begon even te lachen en stuurde zijn moeder een app en kreeg een antwoord dat het goed was. "Ik kan blijven eten."
Lauren sloeg de armen over elkaar. "Pff! Ik ging altijd hel braafjes naar bed." Ze keek opzij naar Liz die de broodje op had. "Ook je melk opdrinken, he Liz. Wordt je groot en sterk van." Lauren keek op toen de telefoon ging. Ze hoopte dat het niet Jason was die bedacht had om via de huistelefoon der te stalken. Maar het was de oma maar. Ze zag de vader al zuchten. "Altijd gezellig als oma komt, he pap." en stak de tong naar de vader uit.
"Ja zo spelen wij op het plein ook maar toch vind ik het anders dan het echte spel. Daar word je er niet uitgegooid met een rode kaart en heb je geen scheids." Ze dronk de fanta op en at verder van de broodje. Charlie knikte. "Ik durf er geld op in te zetten dat die vroeg of laat alsnog een relatie krijgen. Anders is Lauren echt blind en laat ze een super leuke jongen lopen die haar ook leuk vind."
"Jaja! Dat weet ik ook wel. Ik doe me best om er mee te stoppen." Jasper bloosde even, knuffelde Mike nog even stevig en liet toen los zodat die ook Noah op de grond kon zetten. "Lekker! Geen idee wat wij eten. Ik weet ook niet wie er kookt. Ik zeg je wel het wordt wat ongemakkelijk." Hij legde in het kort uit waarom Lacey hier logeerde en hoogstwaarschijnlijk ook Toby. Daarnaast zou Edwin ook nog wel komen. "En Juul en ik hebben nog ruzie. Ik ben niet bepaald aardig geweest om het zacht uit te drukken." Hij hoorde de deur open en dicht gaan. "Daar zal je mam hebben met de andere."
Roselyn "Haha ja ja jij wel." En ze knuffelde haar dochter van achteren. "Liz ik pak voor jou even een rietje." En ze liep naar de keuken en pakte een rietje voor Liz en stopte dat in haar beker. "Kijk met twee handen vast houden, ja zo ja." En ze keek met een glimlach toe hoe Liz de plasticbeker vast hield. Roselyn keek naar Gabriel. "Gabe, ze komt alleen die doos brengen en even koffie drinken. Ze is waarschijnlijk de zolder aan het opruimen, iets wat ze zo eens per jaar doet." En ze rolde met haar ogen. "Kun je straks lachen om gênante foto's van je moeder Lauren."
Alexis "Okee dat klopt. Ik ben wel blij dat ik het niet meer doe." En ze at verder van haar broodje. Ze keek even naar buiten en zag Jason weer voorbij lopen. Ze rilde even maar at toen weer verder van haar broodje. "Hmm weet je als ik met jou ga wedden dan verlies ik. Dus ik ga met je mee. Ik hoop gewoon dat ze met hem een relatie krijgt. Met die Daley. Ze zijn voor elkaar gemaakt." Ze kuchte eventjes en keek toen weer naar Charlie. "Hoe zit het met jou liefdesleven eigenlijk?"
Mike "Ik ben er voor je en ik wil altijd naar je luisteren. Dat weet je." Hij luisterde aandachtig en zuchtte diep. "Ik heb Lacey alleen gezien toen..." Hij slikte even. "Ze leek me een wat onzeker meisje, een emotioneel beschadigt meisje. Geen wonder dat Toby beschermend over haar is." Hij dacht na. "Wordt het dan niet tijd om het goed te maken met Julia? Ik bedoel spanning in de familie is ook niet goed." Mike keek vragend naar Jasper. "Of wil je nog even wachten met Julia?"
Lauren sloeg de armen over elkaar. "Pff, nou dan geloven jullie het toch lekker niet." Ze hield Liz in de gaten met de beker. Gelukkig was het plastic en kon het geen kwaad als het uit de handen viel. Blijkbaar was het kleine meisje slimmer dan ze dacht en k het keurig met twee handjes vasthoudend uit de beker. "Heey! Ik heb niks gezegd! Het is je dochter hoor die meteen de mond open trok.", hoorde ze de vader licht geraakt zeggen. Lauren proestte het uit. "Beter gênante foto's van jou dan van mij."
"Jeetje, ben jij saai zeg. Wat nou als ik straks ongelijk blijkt te hebben? Dan loop je mooi een tientje van me mis." Ze at rustig verder. Charlie knikte. "Lauren is te druk met zichzelf om te zien dat de liefde dichter bij de staat dan ze denkt. Ze moet eens een keer al die make-up van de gezicht poetsten zodat ze de ogen kan openen en niet meer blind is." Charlie keek Alexis bloedserieus aan. 'Vraag je dat nou echt? Hoe kan ik een leuke jongen vinden als ik de komende twee jaar nog niet uit mag van papa en de jongens op school nog baby's zijn die in hun neus peuteren en lachen om hun eigen scheten?"
Jasper knikte. Waarna die dus in het kort uitlegde wat de reden was van het logeerpartijtje van Lacey. Jasper zuchtte. "Wat wil je als je vader je het huis uit schopt omdat je op vrouwen valt? Beetje logisch dat ze zo over komt? Gelukkig logeert ze de komende tijd hier." Jasper sloeg een diepe zucht. "Ja!... Maar ik heb even genoeg confrontatie gehad voor vandaag. Ik ga morgen met Juul praten." Hij zag Noah gapen. "Volgens mij is er iemand toe aan een middagdutje."
Roselyn "Lauren ik geloof je best wel." Ze keek even naar Liz en toen naar Gabriel. Ze liep naar haar toe en sloeg haar armen om hen heen. "Hoe lang zijn wij al bij elkaar? Dus relatie en getrouwd? Zo lang ken ik je dus al en dus weet ik ook hoe jij soms kan kijken. Het ligt heus niet altijd aan een ander." En ze gaf haar man een kus. "Ik hou van je, voor altijd." En ze ging weer zitten en keek op haar horloge. "Hoe laat kwamen Charlie en Alexis terug? Ik weet dat ik me geen zorgen hoef te maken over die twee maar toch..."
Alexis "Haha en bedankt. Ik weet gewoon dat ik het niet van jou ga winnen. Nou ja op sommige dingen wel, maar op deze niet." En ze grinnikte en keek even naar buiten en at verder van haar broodje. Ze had hem bijna op. "Char, Lauren is aan het veranderen. Ik zie dat aan haar. Dat jullie elkaar niet liggen heb ik wel begrepen. Maar het komt vanzelf goed, ooit." Ze zuchtte diep. Alexis vond het helemaal niet leuk dat haar twee zusjes steeds maar ruzie hadden met elkaar. Ze werd eerlijk gezegd een beetje chagrijnig van, maar dat zei ze maar niet hardop. Haar moeder had vaker laten weten dat ze het een wonder vond dat Alexis geduldig bleef. Dat was helaas maar schijn en dat wisten haar ouders ook wel. "Misschien moeten jullie elkaar eens meer de ruimte geven en elkaar accepteren zoals jullie zijn. Je kunt iemand anders niet veranderen ook al zou je dat nog zo graag willen." Ze dronk haar cola uit en nam een laatste hap van haar broodje. "Ben je bijna zo ver? Dan kunnen we verder winkelen." Zei ze met een glimlach.
Mike "Ja vrij logisch. Jemig wat klote dan." Hij zuchtte diep en hoorde een kamerdeur dicht slaan en iemand naar beneden stommelen. Het was de kamer tegenover Jasper, Julia haar kamer. Hij keek even naar Jasper. "Denk je dat jullie het gezellig kunnen houden tijdens het avondeten?" Hij zuchtte diep en keek even naar Jasper en keek toen naar Noah. Noah schudde zijn hoofd. "Hmm meneertje volgens mij wel. Kom dan gaan we je naar bed brengen. Zal ik hem voorlezen?" Vroeg hij aan Jasper.
Julia Julia was naar beneden gelopen en keek op toen Lacey en Toby binnen kwamen gereden. Ze keek toen even naar haar moeder. "Mam, papa is werken. Hij weet niet hoe laat die thuis is. Het was druk en ze hadden hem nodig. Je hoort het nog wel van hem zei hij." Julia keek even naar het boek in haar handen. "Hebben jullie Edwin opgehaald?" Hoorde ze Jade vragen. "Ja we hebben Edwin opgehaald, hij moest alleen naar zijn ouders hij had beloofd dat hij daar zou blijven avondeten. Hij belt vanavond nog en misschien komt hij nog langs." Jade knikte. "En is Jasper al terug?" Julia haalde haar schouders op, het interesseerde haar niet zo. Ze had geprobeerd met Jasper te praten maar er viel gewoon niet met hem te praten. Ze liep naar de woonkamer en ging verder in haar leesboek: The Darkest Minds. Een van haar favoriete boeken die ze ooit gekregen had van haar oma, de moeder van haar vader.
Lauren sloeg de armen over elkaar en keek de moeder aan. "Laat je anders weinig van blijken." Lauren keek naar de ouders en keek snel weg. Gingen ze weer. Begrepen ze dan niet dat dit gênant was als er mensen bij waren? Gabriel: "Ruim achttien jaar waarvan en bijna zeventien getrouwd." Haar ouders kuste elkaar en ze hoorde de vader zeggen: "Ik ook van jou, voor altijd." Lauren maakte kokhals geluiden. Ze haalde de schouders op. "Ze komen terug wanneer ze terug zijn."
Charlie grijnsde. "We zijn het er in elk geval over eens dat Lauren Daley leuk vind." Charlie sloeg de armen over elkaar. "Merk er anders bar weinig van. Als ze echt aan het veranderen is, doet ze niet bepaald de best." Charlie zuchtte. "Lauren is hier de geen die me niet met rust laat. Ik doe niks!" Ze at het laatste stukje van de brood op en stond op. "Ik ben klaar, laten we gaan."
Jasper haalde ze schouders op. "Je doet er weinig aan. Je kan er alleen voor de zijn en er het beste voor der van maken. Die man breng je toch niet op andere gedachten. Ik vraag me eerder af of Lacey nog wel terug kan. Naar zo iemand stuur je er niet terug." Jasper keek Mike aan. "We kunnen heus wel normaal tegen elkaar doen." Jasper knikte. Hij tilde Noah op. "Tijd voor een schone luier en dan na het verhaaltje lekker slapen." Hij keek opzij naar Mike. "Ik weet zeker dat Noah dat heel fijn zal vinden."
Amberley hing de jas op toen de jongste dochter mededeelde dat haar man naar het werk was vertrokken. "Ik weet het. Je vader heeft me geappt. We kunnen er wel vanuit gaan dat die laat thuis is en niet mee zal eten." Amberley knikte. "Fijn om te horen. Mochten we hem niet zien doe hem dan de groetjes. Hij zal het wel fijn hebben gehad." Amberley zuchtte. "Ik zal eens kijken waar je broer is." Ze liep door naar de keuken. "Mhh, het gebak staat wel in de koelkast. Hij zal Noah wel op bed zijn leggen."
