"Doe ik ook, maar dat ben je continue als ouder. Daar kom je nog wel achter. Je wilt het beste voor je kind. Dat het geen pijn heeft of wordt gedaan, dat het gelukkig is en volop van het leven kan genieten en ga zo maar door." Gabriel knikte en slikte even. Chris bleef een gevoelig onderwerp. "Je moeder had een hele zware en moeilijke zwangerschap met Chris. Met meer downs dan ups. Je weet dat er in je moeders familie een grote kans is op een miskraam. Je bent nog zo jong en je staat er alleen voor. Ik wil niet dat jij het zelfde hoeft mee te maken. Het is allemaal al moeilijk genoeg. Snap je? We weten heus wel dat het goed zit maar we kunnen er niks aan doen dat we bezorgd om je zijn."
Roselyn "Ja precies. Ik heb altijd warme broodjes en hij weet precies wat ik wil hebben." En ze glimlachte en ging wat beter op haar stoel zitten. Ze had haar dochter op haar mobiel zien kijken en keek op toen ze weer terug kwam. "Hoe hebben ze het geschreven? Laura?" En ze grinnikte en pakte haar donut en aardbeifrappuchino aan. "Oew lekker een aardbeiendonut." Ze nam een slok van haar frappuchino en haalde een hand door haar haar. "Heb je nog iets gehoord van jeweetwel?"
Julia "Ik heb alles al geregeld. Ik heb zelfs een toets eerder gemaakt dan de rest omdat ik al voorliep. De docent van Engels zei dat ik al mocht beginnen aan mijn Pride and Predjuice boekverslag en die heb ik gisteren naar hem opgestuurd." Ze glimlachte en keek even naar Lacey."Ja leuk, ik kom zeker weten kijken." Ze keek haar moeder aan. "Papa moet de laatste vaak onverwacht weg. Dan weer een inspectie dan weer belangrijke klanten. Wordt hij daar niet af en toe gek van?"
Alexis "Ik weet dat die bezorgdheid nooit weg gaat. Zelfs oma is nog bezorgt om jou en de andere oma ook om mama. Ik weet ook zeker dat ik mij zorgen om Molly ga maken zeker als ze kan gaan lopen." Ze deed haar haar goed en luisterde naar haar vader. "Dat weet ik. Mama heeft het een keer verteld. Ook dat Evelyn een miskraam heeft gehad en oma ook. Maar het gaat nu goed met me, mama zei al met Chris dat ze vaak het gevoel had dat het niet goed zat. Ook al zeiden de dokters van wel en de echo's ook maar toch. Ze zei dat dat gevoel gewoon altijd bleef." Alexis slikte. Ze voelde zich nu zo dom dat ze dit onderwerp had aangesneden maar toch... Ze moest haar ei gewoon kwijt. "Ik sta er niet alleen voor. Ik heb jullie, mijn zussen en Sander. Ik kan Sander altijd bereiken heeft die gezegd, als jullie er niet staan. Zullen we kijken of we al in het lokaal van Fotografie kunnen? Ik wil geen mediavormgeving doen en zo te zien is het ook te druk." Ze pakte haar vaders hand en nam hem weer mee naar boven. Haar blik ging even naar haar horloge. "Ik heb na fotografie nog twee workshops waar ik bij wil zijn, zullen we daarna ergens gaan lunchen?"
